Athleticek atzerritarrak fitxatu behar lituzke?

Harrigarria litzateke hain zuzen su-eten iraunkorrarekin batera ekitea Athleticek atzerritarrak fitxatzeari. Euskal futbol taldeek bertako hiritarren behar afektibo batzuk astindu dituzte, zenbaitetan ase eta bestetan frustratu. Esan izan da Estatu normaletan armadak betetzen zuen zeregin psikologikoa ere bete izan dutela euskal futbol taldeek, armadarik ez genuenez. Horrela, esaten zen Athletic Madrilera zihoala “euskal duintasuna genoziden aurrean defenditzera”.

Baina orduan ETA sortu eta eginkizun hori disputatzen hasi zitzaion Athletici. Berehala agertu zen lehia eta jelosia. Hasieratik egin zitzaion pairagaitz etakideari berak herriari bizia ematen zion bitartean, herria arbitroari hijoputaka ibiltzea. Etakide batek oso ondo kontatu du zelako amorrua sentitu zuen gure herria sartua zen ataka gaizto horietako batean, bere ustez hil ala bizikoa, bera sasian, ezkutuko kontaktu bat San Mames inguruan egin behar eta zaleen orroak entzutean, zaleen pasioa. ETAk ezin izan du amodio hori bereganatu.

Zergatik? Besteak beste, ez ditugulako torturak ikusi. Eta gainera, etakideek ezin dituztelako beren gorputzak erakutsi, kaputxadunak direlako definizioz.

Galderari erantzuteko, ez lituzke fitxatu behar. Ez al dago ba mutil eder eta izter zuztar aski Bordele eta Soria artean, atzerrira jo behar izan gabe?

Eta inoiz fitxatu behar izanez gero, soilik behin burujabetza politikoa lorturikoan fitxatu beharko lituzke Athleticek atzerritarrak. Behin libre izanik lasaiago geundeke arazoa behar bezala eztabaidatu eta erabakitzeko. Bestalde, Atzerriko Legioak tradizio sendoa du inguruko Estatuetako armadetan.