Lasterketatik desertatu
Gurean larregi luzatu da “garaitu” eredua, nagusitu, nork bere burua gainditu, igo, munduko gailurrik altuenak azpiratu, ilargia zapaldu, Amerika eta espazioa konkistatu, gero eta gehiago, gola sartu eredua; zeharo dopaturiko atleten, mendigoizaleen eta astronauten eredua. Energia nuklearra ere, atomoaren “konkista”ren ondorio ei da. Naturaren aurrean, “erabili” eredua nagusitu zaigu. Behin menperatuta, natura gizakion alde baliatu eta ustiatu. Eta horrek ondorioak dakartza, onerako zein txarrerako.
Mendebaldean naturaren aurrean jarrera pasiboago bat gailendu izan balitz hasieratik, zuhaitza ez eraitsi etekina lehenbailehen sakelaratzeko, baizik zuhaitzak mistikaz adierazi nahi ligukeenari jaramon egin sustraituago bizitze aldera, ezin jakin, natura garbiago legoke ziur aski, baina gu agian oraindik txotxoloago.
Nolanahi ere, Asel Luzarraga eleberrigile bermeotarrak, “Karonte”ren eta “Hamaika ispilu ganbil”en egileak, berriki adierazi du lanuzteren bat eta manifaren bat egin beharko genukeela gure soldaten jaistea eskatzeko. Bistan da etengabe hazi, hanpatu eta konkistatu behar hori eta aldamenekoarekin lehiatu behar hori ez direla nortasun eta bizimodu zoriontsu baten ez adierazpen ez lagungarri. Badugu bai apur bat baretzeko ordua.
Zurrunbiloan sartuta kredituak ordaindu eta putzutik atera beste kezkarik ez duzu. Baina jarrera kontenplalari batek garbi erakusten du gelditu beharra. Eta, Asel Luzarragak aldarrikaturikoaren ildotik, munduaren oraingo egoerari erreparatuz gero, energia kontsumoaren etengabeko puzteak artifiziala ez ezik eroa eta arriskutsua dirudi.
Alderdiren batek funtzionarioon soldatak murriztea proposatuko balu programan, eta aldi berean astean hiru egunez autoa debekatzea, botoa emango nioke, nahiz PP bera izan. Eta gainera sendagileen, haginlarien eta abokatuen zergak zorrozki kontrolatuko balitu alderdiaren karneta eskatuko nuke, alabentzat.
milesker, Asel, gaur Budarenean bazkaldu dugu hain zuzen;
mitinak emateko zu egokiagoa, nire ustez: gaztea, abeslaria, jendetzaren maitasuna jasotzera ohitua...
ni berriz porru eginda gelditzen naiz Kalaka eta gero, zirkuitulaburra garunetan;
lehengoan esaterako Fermin Etxegoienen aurrean egokitu eta ezin fundamentuzko ezer esaten asmatu hainbeste aldiz eta hain sakonki hunkitu nauen esatari eta idazleari; egia da Etxegoienen presentzia inponentea dela, bere ibilera aldi berean sendoa eta arina bezala... aitzakia merkeak!
bestalde, ikurrina... orain dela zapatu biko Serio Demonion Toñi Buru Batzarrekoek nire izena filtratu zuten, eta beraz egia osoa aitortzera auskartuko natzaizu: bakearen aldeko mahai politikoan Txikiteroa duzu Toñi Foroaren ordezkari, eta ni Txikiteroaren ordezko
Kalakak aurrera egin ahala pentsatu nuen ez ote nintzen independentistegi agertzen ari; nire balizko solaskideak bakearen aldeko mahaian markatuegitzat ez ote ninduten joko
eta otu zitzaidan konstituzionalistekin berradiskidetzeko modu egokia izan zitekeela bandera espainolaren laudorioa egitea eta ikurrina bere tokian jartzea
ez dakit asmatu nuen, bake mahaian ikusi behar, baina egia da "piperpoto" ezizen iraingarria asmatzeagatik autokritika egin eta barkamena eskatu beharko dugula behin askatasuna erdietsi ondoren; hobeto, Ajuriaenean, edo Lehendakaritza jarriko duten tokian, Iruñan ziur aski, ikurrina beharrean piperpotoa eskegi eta euskal eta nafar bandera nazionaltzat onartu