Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / Markos Zapiain / Depresioaren iturri bat

Depresioaren iturri bat

mzap 2006/05/08 09:39

Freudek dioenez, gazte zein helduaroko goibelaldi, larridura, angustia eta depresio askoren iturria haurtzaroan dago, Edipo aroan zehazki. Orduko oinazeen errepikak dira geroko bizialdi osokoak.

Haurrari, guraso batenganako maitasuna, beste sexuarenganakoa maizenik, deslilurak apurtuko dio, bat egite bozkariotsuaren itxaropen inutilak. Gurasoek ordu arte berarengana bideratzen zuten maitasunak ihes egiten diola sentituko du, beste norbaitek erakarria. Kasurako, neba-arreba txiki baten jaiotzak bortizki nabarituko dio guraso maitearen infideltasuna, jelosia gogorra eraginez. Ondoren, haurraren ahaleginak berak ere antzeko ume bat sortzeko, mendekuak bultzatua, helduentzat xelebre bezain protagonistarentzat tragiko, lotsagarriki joko du erreka.

Halatan, haurraren sexu bizitza hasi orduko hautsiko da, bere desirak ez baitatoz bat errealitatearekin, besteak beste garapen fisiko eskasa duelako artean. Bere sexu ahalegin guztiek huts egiten dute.

Gainera, heldu ahala, haurra inguratzen zuen goxotasuna desagertzen doa pixkanaka; heziketa eta egiten zaizkion eskakizunak gero eta zorrotzagoak dira, errietak datoz, zigorrak. Haurrak azkenik mespretxatzen dutela sentituko du, biktima gisa ikusiko du bere burua.

Porrot etsigarri horrek, gurasoen maitasuna galtze lez bizi duena, minduta utziko du luzaro, orbain sakona bere nortasunean, berezko nartzisismoa arrakalatuko dion zauria. Oinaze horixe da neurotikoek beti, eta guztiok sarriegi, geure burua besteena baino gutxiagotxat jo dezagun arrazoietako bat, eta "ezin dut ezer lortu, dena egiten dut txarto" lelo ezagunaren iturria.

Helduaroan ere, halako sentimenduak behin eta berriro itzultzen zaizkigu, eta haurtzaroko maitasun tipikoa nola amaitu zen erakusten digute.

Egoera mingarri guztiok, norberak nahi izan ez zituen gertaerok, gizakiak edonoiz berpiztu eta errepikatuko ditu. Gurasoenganako sentimendu zama, gurasoengandik sentituriko abandonua zehazki, beste lagun bati igaroarazten diogu, hala nola irakaslea edo bikotekidea edo editorea. Gizakiak, ataka ilun horietan, badaki berriro bere buruarenganako mespretxua sentitzeko ingurua sortzen, badaki laguna behartzen hoztasunez eta gogorki trata dezan, badaki pertsona egokiak aukeratzen edo asmatzen bere jelosia piztu dadin.

Azkenik, haurtzaroan berak egin nahi izan zuen umea, helduaroan opari zoragarri magiko bat egin diezaioten itxaropenaz ordeztuko du zenbaitetan, ume hura egitekoa bezain itxaropen ustela inolaz ere.

Hasier
Hasier dio:
2006/05/09 20:59

Sigmund Freuden teoria kritikaren galbahetik igarotzeko asmorik agertu barik, Freud ezinean ageri zaigu, deprimituta oso, "porrot etsigarrian” murgilduta. Teoriaren alderik “lazgarriena”: ez duela inolako erantzunik eskaintzen prozesu jakin hori iraultzeko. Aitzitik, aipatutako esperientzia lazgarriok hausnarketarako eta “sufrimenduaren heziketan” balio dezaketen neurrian dira baliodun.

Bat-batean datorkidan intuizioa, porrotaren harresiaren kontra behin eta berriro jo beharrean, arrisku-jauzia egin dezakegu, beharbada, sasi-hausnarketa baten bidez: ez dira gurasoak gu aukeratzen gaituenak, baizik eta guk eurak esperientzia guzti horiek bizi ahal izateko.

Agian, C.G Jung-ek eman dezake porrotaren tunel horretatik ihes egiteko bidea, “Subkontziente kolektiboaren” indarra deskubritu zuen eta Freud-en erdeinua jaso ordainetan. Jung-ek bere esperientzia pertsonala profitatu zuen porrot etsigarriaren kontra egiteko, pertsonalitatean mugatzeaz oinazeen eta depresioren iturri bakarra.

Mircea Eliadek “El vuelo mágico y otros ensayos” (Siruela, 2000) kontatzen duenez, 1913ko udazkenean Lehen Gerrate Mundiala hasi baino lehen “amets kontzientea” izan zuen Jungek Suitzako trenbide batean zihoala, lorik gabeko amets horretan, tunel batera sartzerakoan ikusi zezakeen “uholde ikaragarria” Europa urperatzen zuena Suitzako mendiak ezik eta ondoren urak odolaren kolorea hartzen zuen. Zoratzeko arriskuan, psikoanalisian murgildu zen erantzun baten bila, alta, ez zuen erantzunik aurkitu urte batzuk geroago Gerra Handia hasi zen arte. “Inkontzientea kontziente egitea” zuen helburu Jungek. Auto-esplorazioan aurkitu zuen bidea.

markos zapiain
markos zapiain dio:
2006/05/12 11:58

Biziki pozten nau blog hau gustuko izan dezazun.

Bestalde, uste nuen Hasier Urrutia zinela, ikasle ohi bat, Jonny Depp maite baitzuen; hala ere, niri behintzat hain gustu txarrekoa ez zait iruditzen konparazioa.

"Zure mailako idazle eta filosofo bati gehiago eskatu beharko litzaioke" hori ez dakit zelan hartu: sarkasmo, txantaia emozional, harreman sadomasokista baterako gonbite...

Hurrengoa ez dut ondo ulertzen:

"Dena den, aurreritziz gainezka "auto sujestio erlijiosoarena" aipatzea da lazgarriagoa, ene ustean."

Zergatik jo duzu lazgarritzat "autosujestio erlijiosoaz" mintzatzea? Nire ustez, erlijioaren alderik interesgarrienetakoa da autosujestioari dagokiona. Autosujestioaren bidez laguntzen dute erlijioek mina pairatzen. Autosujestiora eta kontsolamendura mugatu izan balira, erlijioek bultzatu hilketa izugarriek ez lukete giza historia zikinduko."

Gainera, diozu:

"Freudek egin zuena bera errepikatzen duzu, "ez dudanez esparru hau kontrolatzen" ezezko borobila eta gero gerokoak, horrela, debaterako ate guztiak ixten ditut. Gainera erlijioaren gaia aipatzea oso politikoki zuzena"

Hau ere ez dut oso ondo ulertzen, baina ematen dit nirekin zerikusirik ez dutenak leporatzen dizkidazula.

Edonola ere, milesker Hasier zure erantzunagatik eta nahi duzun arte.

markos zapiain
markos zapiain dio:
2006/05/11 11:47

Hasier, Jungek "Inkontzientea kontziente egitea" zuela helburu diozu, eta auto-esplorazioan aurkitu zuela bidea.

Horretan bederen Freudek bezal-bezalaxe, Freudek erakutsiriko bidetik.

Jungen hainbat aurkikuntza txit garrantzitsuak izan arren, nik nahiago dut Freud Jung baino ez duelako salbabiderik proposatzen eta idazle hobea delako.

Jung Tom Cruiseren antzekoa egiten zait, autosugestio erlijiosoz eta borondatearen indarraz bere burua gainditu guran beti.

Aldiz, Freud Johnny Depp duzu, ez baita nekatzen sakoneko bere ahulezia disimulatzen.

Hasier
Hasier dio:
2006/05/11 15:12

Argi dago Freudek erakutsi ziola bidea Jungi, eta azken honek ez du hori inoiz ukatu Markos. Vienako psikoanalisiaren sortzailea maisutzat izan zuen bizitza osoan. Baina bidea berriak irekitzen duenaren erdeinua jaso ostean, erdeinu propioz pagatzea bide berriak ireki nahi dituenari ez deritzot zilegi. Gainera jakinda "maisu" horren "bizitzaren ispilua" nola garatu zen. Nola tratatzen zituen albokoak, eta nola erabiltzen zuen "egoa".

Egiten duzun konparazioa gustu txarrekoa dela deritzot, eta barkatu. Zure mailako idazle eta filosofo bati gehiago eskatu beharko litzaioke. Tom Cruise eta Jonny Deep eredu modura erabiltzea, ba zera...

Dena den, aurreritziz gainezka "auto sujestio erlijiosoarena" aipatzea da lazgarriagoa, ene ustean.

Freudek egin zuena bera errepikatzen duzu, "ez dudanez esparru hau kontrolatzen" ezezko borobila eta gero gerokoak, horrela, debaterako ate guztiak ixten ditut. Gainera erlijioaren gaia aipatzea oso politikoko zuzena

Baina gauza bera egiten zioten "zientzilari modernoek" Freudi berari bere garaian, psikoanalasia aipatzen zuenean. Orain, berriz, psikoanalisia onartuta dago, auto-sujestioarekin edo sujestiorik gabe. Orain Freud eta enparauak dira erlijiosoak Markos.

Ametsen existentzia bera dudan jartzea moduko zerbait. Zergatik lirateke ametsak amets? eta gure egunerokoa errealitate?

  1. D. Testuetan erakusten duzun maila eskertuko nizuke erantzunetan. Jakin badakit ez dela erraza, lanez gainezka. Baina blogari eta irakurlearen arteko harremana sendotzea du xede erantzuteko esparruak, ezta?. Ondo segi. Asko gustatzen zait zure bloga.
Iruzkina gehitu

Erantzuna formulario hau betez utzi dezakezu. Formatua testu arruntarena da. Web eta e-posta helbideak automatikoki klikagarri agertuko dira.

Galdera: Zenbat dira hiru ken lau (idatzi zenbakiz) ?
Erantzuna:
Aurkezpena

Markos Zapiain

1963an jaio nintzen. Markos Zapiain naiz ia beti. Baina ez zidaten soldaduzka egiten utzi, nortasun bikoitza dela eta. Batzutan Pelipe pizten da ene baitan. Pozik ibiltzen da oro har Pelipe. Baina haserretzen denean, kontuz.