Salaketa bat eta garaipen bat

Freudek berak zioen badirela hiru zeregin ezinezko: gobernatzea, heziketa eta psikoanalizatzea.

Lagun bati egundoko zauria egin dio psikoanalista donostiar makur batek, Damato jaunak: halako batean, saioak maizago nahi zituela bota zion nire lagunari; honek ezin zuela, garestiegia zitzaiola; Damatok erakusteko bere diru iturriak, nominak eta abar, kontuak egin eta kenduko zituztela gastuak handik eta hemendik berari gehiago ordaindu ahal izateko; laguna zeharo inbaditua sentitu zen eta tratamendua utzi egin zuen, hasi zuenean baino okerrago.

Gainera, handik pixka batera jakin zuen Damatok etxe berri bat erosteko behar zuela dirua, maiztasuna emendatzeak ez zuela inondik inora pazientearen ongizatea xede.

Aldiz, beste adiskide batek aldarrikatzen du psikoanalisiak eromenetik askatu duela, bizitza salbatu diola. Adiskide horrek ez du kalte organikorik garunetan baina aita hotzegia, zorrotzegia eta goibelegia du, amak berriz ez daki berbetan kexuka baino eta adiskidearen bizkar uzten du beti etxea, ama bera eta mundu-herria gobernatzeko ardura eta erantzukizuna. Horrelako kasuetan, umea psikotiko ateratzen da ia beti. Baina nire adiskideak psikoanalisten bidez eta bere kabuz Freuden eta Lacanen obrak irakurriz bere burua osatu ez ezik inguruan gauzkanok bere begietatik, gorputzetik eta ahotsetik darion poz lasaiaz bizkortzen gaitu, asko sufritu duenak, behin sendaturikoan, sufritu ez duenak baino sakonagoa eta eskuzabalagoa izaten baitu poza.