Immanentzia. Familia eta unibertsoa.
"Pasaia Blues"en bere baitara dago guztia bildua, immanentzia du jokaleku. Espainia haraindian geldituko da. Blogeko atal honetan azterturiko beste eleberrietan ez bezala, polizia espainolaren agerpenak esate baterako munta eskasagokoak dira Ertzaintzarenak baino. "Pasaia Blues"eko polizia Ertzaintza da. Roberto Boaza ertzain komisarioak hilko du torturaz Koldo, Olatzen neba. Guztia ageri da barrurantz tolesturik. Transzendentziaren Maisurik Handiena, Platon, zakur bilakatuko du Canok, eta hil egingo du, eta, "Sokrates" zakurrarekin batera, kobazulo baten barruan ezkutatuko du. Ametsak ere, lokamutsak, itxitoki itogarrietan gertatuko dira: zinean eta espetxean lehenbizikoa, sukalde traidorean bigarrena, Hildako Ekibokatuarenean hirugarrena. Izerdia dugu, erredura, errautsa.
Bestalde, Saizarbitoriaren etakideen ametsek eta eldarnioek ama, aita, bikotekidea, maitasuna, jelosia eta antzekoak dituzte gai nagusi, hau da, neurotikoei dagozkienak; Canorenak berriz eskizofrenikoagoak dira: zulo beltzak, Baltimoreko belea, betiereko itzulera, deabruaren irribarrea, unibertso handi harrigarria eta xomorro txiker harrigarria... Dena den, zulo beltzarena da ziur aski "Pasaia Blues"en metafora kosmologikorik erabiliena. Amaieran erakundea utziko duen Marta bereziki erakarriko dute zulo beltzetik azkeneko unean ihes egitea lortzen duten gamma izpiek.