PARAOLINPIAR ARROSARIOA
Valentziar batek Jainkoaren agindua entzun eta Moskuko dantzaleku bat, hormak deabruaren irudiz apaindurik dituena, erosi egin du, eliza bilakarazteko asmoz. Era berean, gaztetan kirolari izaniko Aita Saindua kexu da, kristauak igandea gero eta maizago mezarako beharrean kirolerako darabilelako.
Ez ote dira hala ere entrenamendua zein dantza otoitz molde desberdinak? Eta arrosarioa, ostera, paraolinpiar gogo ariketa? Hirurek baitute erritmoa eta errepika oinarri, arnasa hartzeko ohiko abiada aldatzea dute helburu, protagonistaren egoera orokorra hobetzeko.
Hori bai, esaten da dantza eta kirola gorputzari dagozkiola eta otoitza berriz arimari.
Ez dakit bada. Kristauen gainbeherak gorputza eta arima bereiz irudikatzeak du sorburuetako bat, begien bistakoa baita batera doazela, zenbat osasuntsuago gorputza hainbat bizkorrago arima, eta alderantziz.
Edonola ere, gure garaiko heroia, nire ustez, kirolari zein elizei errotik ihes egingo liekeena litzateke.
Dantza ordea bestelakoa da, bere erritmoa dislokatuagoa, bere errepikak ez hain militarrak, eta oraingoz bederen barkatuko diogu.