KABROI HUTSAK GARA
KABROI HUTSAK GARA
"Kabroi hutsak gaituk" esan nion nire buruari. Eta albiste hura atzera ere irakurtzeak pentsamendua berretsi ez ezik handiagotu ere egin zidan, halako moldez non "kabroi" hitza izenondoz bete zitzaidan bat-batean.
Oso kabroiak. Kabroi osoak. Biziki kabroiak. Kabroi galantak. Kabroi itzelak.
Kontua da joan den astean, euskararen eguna zela eta ez zela, mezu bat iritsi zitzaidala Whatsapp-en bidez. Mezuarekin batera esteka bat "El periodico digital" webgune espainiarrean duela urte eta erdi inguru argitaratutako albiste batera eraman ninduena.
"Misterioa argitu da: euskara Afrikatik dator" zioen lerro-buruak eta une batez, sartu ez sartu egon nintzen, zalantzaz beterik, han sartuz gero haserretuko nintzelako susmoa izan bainuen. Eta, hala ere, sartu egin nintzen.
Bai, arrazoia duzue: burugabeki jokatu nuen, leloen pare.
Kazetariak hizkuntzalari batek egindako ikerketa bat zuen hizpide. Ikerketa horren emaitzaren arabera, euskara eta Malin hitz egiten den Dogon hizkuntza oso antzekoak dira, aztertutako hitzen %70 inguruk antzekotasun handia dute eta, horren ondorioz, euskara Afrikatik dator. Kazetariak orgasmo bat izan zuen emaitza hura ikusi bezain pronto eta, ziztuan eseri zen ordenagailuaren aurrean, tesi argi eta sendo bat burua zuela: ikerketa honek frogatu egiten du euskara ez dela Europako hizkuntzarik zaharrena. Utzi izan baliote, "izorra zaitezte, zuena tximu-hizkuntza txatxua baino ez da" idatziko zukeen...
Alabaina, kazetariaren gibel-asmoak alde batera utzi eta hizkuntzalari jator horren gainean jarri nahiko nituzke fokuak. Izan ere, gizonak hamabi urte pasa baititu dogon hizkuntza afrikarra eta gure euskara ikertzen. Hamabi urte! Zergatik eta hizkuntzak maite dituelako!
Ez dakit zuek, baina egindako ikerketaren emaitza gorabehera -egurra galanki eman zioten hemengo hizkuntzalariek eta inork ez du bere lana aintzat hartu nahi izan-, nik hizkuntzalari hori lanean imajinatu nahi izan dut: hiztegi pila baten erdian galduta, hari galdezka eta honi itaunka, Urliarekin biltzen eta Sandiarekin eztabaidatzen, loari eta familiari orduak lapurtzen...
Hamabi urte! Erraz esaten da, gero!
Zergatik eta euskaldunok kabroi hutsak garelako
Nola ulertu, kabroikeria hitza aipatu gabe, gure isiltasuna? Nola ulertu, bestela, horren zital jokatu izana hizkuntzalari txit jator baina txit inuzente horrekin? Zergatik ez genion ezer esan? Zergatik utzi genion bere bizitzako hamabi urte horiek alferrik galtzen?
Zertan ari zen lanean kontatzera etorri zenean -eta ziur naiz etorri zela-, hain zaila al zen gizona lepotik hartzea eta belarrira hitz batzuk xuxurlatzea...?
" Aizak, txikito, XXI. mendeko euskaldunoi bost axola zaiguk euskara nondik datorren... guri axola zaigun gauza bakarra zera duk, euskara nora doan jakitea... Beraz, ez galdu hire denbora eta segi ezak familiarengana... kalamidade halakoa!!"
Horren kabroiak ez bagina, zerbait esango geniokeen...