ISILTASUN HURA

ISILTASUN HURA

            Egia esan, bestelako irudi bat nuen.

            Uste nuen alderdi-gizon bat izango zela. Beste alderdi-gizon gris bat, gorbata urdinez jantzitakoa. Gurean hain dira ugariak, non han ere denak halakoak izango zirelakoan nengoen.  

            Alabaina, kameren aurrean agertu zen eta, bat-batean, isiltasuna nagusitu zen egongela hartan. Hamabost bat lagun izango ginen, denok euforikoak Bartzelonako V erraldoian parte hartu eta gero, denok nekaturik ia bi orduz zutik egon ostean, denok arrakastaren irribarrea musuan tatuaturik. Eta orduan presidenteak diosala egin zigun telebistatik eta denok iltzatu genituen begiak pantaila gainean.

            Inork ez zuen txintik ere esan gizonak hizketan jardun zuen minutuetan.

            Eta niri oso adierazgarria gertatu zitzaidan isiltasun hura. Izan ere, han bildutakoen artean gutxi baitziren CIUren boto-emaileak.

            Nik ere adi-adi jarraitu nuen Mas-en hitzaldia. Katalanez egin zuenez, erdia baino ez nuen ulertu. Nahikoa eta sobera, baldin eta jarrerak laguntzen badu.  

            Eta, zer nahi duzue nik esatea, ez zitzaidan iruditu bere aldekoentzat soilik hitz egiten zuen alderdi-gizon bat zenik. Estatu-gizon bat iruditu zitzaidan, bere herriaren aurrean zintzo eta tinko. 

            Handik gutxira mahaiaren inguruan eserita geunden denok, politika alde batera utzita eta lagunarteko giroan afaltzeko prest.

            Nik pa amb tomaquet, butifarra beltza, eta platerkada bete inbidia afaldu nituen.