Eskuak eta burua

                ESKUAK ETA BURUA

                Uda iritsi da eta, zuen baimenaz, bloga stand-by egoeran utziko dut pare bat hilabetez. Batetik, ohitura-gizona bainaiz, Berrian genuen ohiturarekin jarraitzeko, eta, bestetik, bukatu gabe ditudan bestelako lan batzuk bukatu ahal izateko. Baina ez nuke agur esan nahi joan den igandekoari buruz pare bat hitz esan gabe.

                Kritika eta iritzi asko irakurri ditut egunotan eta denak balekoak iruditzen zaizkit: bateko "hunkigarrismoa" eta besteko "superpotentzia emozional bat gara", bateko  "aulki huts horiek bete behar ditugu" eta besteko "bada masa zibil handi bat"...  Eta guztiak  balekoak iruditzen zaizkit, hain zuzen ere, guztiek egiaren parte bat daramatelako barnean ezkutaturik. Ziurrenik naif-egiak gara orain. Ziurrenik irrienlagunizaturik gaude, oro kolore eta oro marrubizko musu. Ziurrenik lehen baino gehiago gara, bai, baita behar baino gutxiago ere. Ziurrenik garenak baino ez gara eta ez dakigu nola bete aulki huts horiek...              

                Alabaina, iritzi uholde honen erdian bada asebetetzen ez nauen esaldi bat, desiratik gehiago duena errealitatetik baino. "Erabakiaren aroan" gaudela dioen horretaz ari natzaizue.

                Ez, ez gaude "erabakiaren  aroan". Ezta "behin betiko fasean" ere.

                Zoritxarrez.

                Eta bai, galdeketak egin ditzakegu Diman eta Ispasterren, galdeketak egin ditzakegu Goierrin eta Etxarri Aranatzen. Egin ditzakegu, eta egin beharko ditugu, zenbat eta gehiago, orduan eta hobeto. Eta emaitzak txalotuko ditugu. Eta poztu egingo gara. Baina galdeketa horiek ez gaituzte de-facto "erabakiaren aroan" jartzen.

                Nago ezen garaipenak bainoago porrotak behar dituela GED-k

                Nago ezen alferrik izango dela Diman galdeketa egitea baldin eta Guardian galdeketa hori bera egiteko gai ez bagara. Eta are: ez gara "erabakiaren aroan" egongo harik eta Guardian galdeketa egin eta Espainiari lotuta jarraitzeko aukerak galdeketa erraz irabazi arte.

                Egun horretan bai. Egun horretan de-facto egongo gara "behin betiko fasean".

                Bada, ordea, beste arrazoi bat "behin betiko fasean" ez egoteko. Erabakitzeko eskubidea gure esku dago, bai, baina buruan EAJk agintzen du. Badakit errazkeria dela EAJ eta Ezker Abertzalearen arteko batuketa batek dena konponduko lukeela esatea. Eta badakit, halaber, Gemma Zabaleta (chapeau, Gemma, chapeau) gehiago beharko ditugula ezer lortuko badugu. Baina gauza bat argi daukat: EAJrekin izango gara edo ez gara izango.

                Eta oraingoz EAJ ez dago prest. Arzalluz eta Ibarretxe bai, baina EAJ ez. Egia da EAJk deialdia egin zuela iganderako, baina Andoni Ortuzarren jarrera nik euskaltegiko arduradunak HABEko burokrazia betetzeko esaten didanean izan ohi dudan berbera izan zen: egin, egiten dut, gogorik gabe baina, bertan pasio tanta bat bera ere jarri gabe, ahalik eta azkarren bukatzeko gogoz. Gutxienekoa egin eta aurrera.

                Ortuzarrek berdin: alderdia martxan jarri beharrean, txio bat bidali zuen Twitterrera.

                Edonola ere, ez nau harritzen: oreka instituzional betiereko batean bizitzeak txaloak jasotzeko balio du, baina, izugarri nekatzeaz gain, denbora kentzen dizu txikikerietarako.

                Ez, ez gaude "behin betiko fasean", baina izan gaitezen baikorrak: orain ez egoteak ez du esan nahi egongo ez garenik eta zorionez gurean badago bidea zein den dakienik: "Erabakitzeko eskubidearen aldeko mobilizazioa masiboa eta jarraitua izango da independentziaren aldeko apustua ongizatearen aldeko apustua dela gizarteratzen denean" esan zigun Jule Goikoetxeak joan den asteartean Berrian eta ni guztiz bat nator berarekin.

                Izan ere, gizarteari ikustarazi behar diogu independentziarekin hobeto biziko garela.

                Irailean bueltatuko naiz. Ondo pasa uda.