Benidorm Berria
BENIDORM BERRIA
Ez, ez nuen gaizki hartu. Har nezakeen, baina gero ohartu nintzen haiek ez zekitela nor den Harkaitz, eta ez nuen egin. Isiltasuna aukeratu nuen. Azken batean, jakin beharra baitago non zauden eta norekin, eta horren arabera jokatu. Eta ni Caceresen nengoen, El Torno-n, Jerteko bailararen magalean, gereziondoak loretan eta garagardoa pitxarretan, Benidorm Berria izeneko terraza batean. Eta norekin? Ba, bertako sei lagunekin, sei "indigena" atsegin eta prestu, lanak El Torno-tik deserriratutakoak eta Aste Santuak herriratuak, jatorrak baino jatorragoak seiak. Eta espainiarrak baino espainiarragoak.
Halako batean jakin zuten idazlea nintzela eta ziztuan hasi ziren galderak. Ea zer idazten nuen, ea zerbait argitaratuta ote nuen, eta ea nire liburuak internetetik jaisterik ote zeukaten.
"Jaitsi ditzakezue, baina ez duzue ezer ulertuko. Euskaraz idazten dut."
Ez baita lehenengo aldia, jakin badakit euskaraz idaztearen kontu horrek ezustean harrapatzen dituela erdaldunak, zabuka uzten dituela une batez, nola jokatu eta zer esan jakin gabe. Eta jarraian, behin gauza exotiko baten aurrean daudela onartuta, gehienak galderetara itzultzen dira, ea zerbait itzulita ote daukadan eta horrelakoetara. Gehienak itzultzen dira, bai, baina ez denak.
Izan ere, horrelakoetan beti baitago nire hautua okerra dela pentsatzen duenik. Beti dago euskaraz idaztea absurdutzat jotzen duenik, alferrikakotzat eta txokokeriatzat. Haiena da unibertsala eta kosmopolita, merkatuak irekitzen dituena, handia are handiago eta ederra are ederrago bihurtzen duena. Gurea ez, ordea.
"Gazteleraz jakin eta euskaraz idaztea ere"... Pentsatu eta esaten ez diren gauzak, Harkaitz Cano handiak esango zukeen bezala. Alabaina, Harkaitz ez baitute ezagutzen, haiek esan egiten dute pentsatzen dutena.
- Perdona pero te estas infravalorando...
Ez, ez nuen gaizki hartu. Har nezakeen, baina isiltzea erabaki nuen.
Alferrikakoa zatekeen azaltzea zergatik idazten dudan euskaraz.
Euskaraz idaztea bezain.