Zuhaitzik ez denean, agian, basoa ikusiko dugu

Izan ere, basoa sistema konplexua  da, elkarrekintzan dauden elementu askoren multzoa. Alde batetik, adin desberdinateko zuhaitzak daude basoan: erne-berriak, gazteak, zaharrak eta hilak. Bestetik, bioaniztasun handia dago: landare-, onddo- eta animali espezie ugari bizi da bertan. Euren arteko elkarlanari esker basoak egurra eta lur emankorra ekoizten ditu bere burua betikotzeko. Atsedenik hartzen ez duen lur- eta zur-faktoria itzela da.

Pinuaren monolaborantzak ez du lur emankorrik sortzen. Guztiz kontrakoa, lurreko aberastasuna irentsi egiten du. Horrela, pinuak ez du lurzoruarekin  eman-hartu harremanik izan. Hartu egin du, baina ez du eman. Hamarkada gutxiren ondoren, lurrean elikagarik gabe gelditu eta ahuldu egin da, makaldu, eta bere etsai naturalek aukera probestu dute bera erasotzeko.

Egurrari ez diogu kalitaterik eskatu, papera  egiteko erabili dugu eta prezioek behera egin dute. Ondorioz, ez dugu zuhaiztia zaindu eta gaixotu egin zaigu. Ehundaka urtetan, aurreko baso zaharrek sortu zuten emankortasun-altxorra agortu denean, pinua gosetu eta gaitzek erasan diote. Pinudirik gabe geldituko gara urte gutxitan. Paradoxa dirudien arren, agian, orduantxe, zuhaitzik ez denean, ikusiko ahal izango dugu basoa.

Urtarrilean, Arrate Kultur Elkarteak hitzaldi interesgarria antolatu zuen. Bertan, "Kolore Askotako Basoaren" mugimenduko  kide batek bidegurutzean gaudela aipatu zigun. Zirt edo zart egiteko kinkan. Euren proposamena honakoa: Naturatik Hurbileko Basogintza. Europako hainbat herrialdeen ildoari jarraituz, basoaren kudeaketa horrek hamaika onura ekarriko lizkiguke, gùre egingo bagenu, besteak beste: Kalitatezko zura eraikuntzarako, energia sortzeko biomasa, aisialdirako natur-guneak, CO2-a ren kontrola, uraren emaria, uholde- eta sute-arriskuak ekiditea, kalitatezko lanpostuak,,...

Gogoan hartu: "kolore Guztietako Basoa"