Antzerkia zaborra balitz...
50 lagun ez ginen izango antzokian. Tripako mina egiten zait horrelakoetan, beraz, nahiago dut pentsatzea zerbaitek kale egin duela: propaganda ez dela ondo egin, egun eta ordua ez zirela egokienak —goizean krossa izan da Elgoibarren, 16:30ak goizegi izan daiteke iganderako—, auskalo... Izarrek eta biok behintzat gozatu dugu.
Antzerkia beti da esperientzia majikoa, eta umeentzat are gehiago, ia hipnotikoa esango nuke. Gaurkoak ere osagai erakargarriak zituen: istorio eder bat, elkarrizketa errimatuak, musika zuzenean, animalia hiztunak, lapurrak eta emozioa. Baina antzokia ia hutsik.
Izarrekin umeei zuzendutako antzerkiak ikusten hasi nintzenean —alegia, gaueko ordutegiari uko egin ondoren arratsaldekoa existitzen dela deskubritu nuenean— umeei zuzendutako ikuskizunen mundua apustu segurua zela pentsatu nuen. Antzokiak erraz bete eta ikusleak beti konforme. Gainera, hasieran erdi-purdiko lan batzuk —dantzako bat tartean, oso eskasa bera— tokatu zitzaizkidan, eta antzokiak beteta.
Baina azken aldian antzerki ederrak ikusi ditugu antzoki erdi hutsetan eta dagoeneko ez dut negozioa hain garbi ikusten. "Galipotx" musikalak —aktore-abeslari onak, montaje bizia, musika gustagarria— sarrera erdia bakarrik lortu zuen Eibarko Coliseoan abenduan, eta urrian berriz "Ni ez naiz txotxolo" Eibarren eta "Handitan" Elgoibarren —estreinaldia zen— ikusi genituen, eta bietan ere erdipurdiko sarrerak izan ziren. Pailazoek errazago betetzen dutela iruditu zait, bai Txirri, Mirri eta Txiribiton telebisiboak eta bai Pirritx eta Porrotx modakoak betekada eta ikuskizunerako bermeak dira, baina ospe gutxiagokoekin —Zirko Ttipia malabaristak ikusi dugu Ermuan azaroan— eta ahalmen eskasagokoekin —Poxpolo eta Mokolo Eibarren izan ziren orain hilabete batzuk— ere antzokia lepo. Titulu klasikoek ere —Hiru txerrikumeak eta Txanogorritxu ikusi ditugu Glu-glu-rekin— tiradizo handia dute.
Ermua, Elgoibar eta Eibar artean, umeentzako antzerki eta ikuskizun programazioa polita daukagu. Bergara, Azkoitia eta Debara ere joan izan gara antzerkia ikustera, baina normalean hiru horietan gabiltza eta iruditzen zait hiru herri hauek (eta Plaentxia?) bakarra bailiran erabiltzera jo beharko genukeela. Orain 15 urte Elgoibarrera dantza ikastera hurbildu ginenean Jose Inazio Sarasuak garbi esan zigun, udalak mankomunitateetan elkartu badira zaborrak biltzeko, ez daukala zentzurik behar gorriagoa duen kultura alorrean bakoitza bere kasa ibiltzeak. Debabarrenaturismo-ren agendan bateratzen da bailarako kultura programazioa, baina programatzaile eta komunikabide lokalek mugak zorrotz errespetatzen dituzte, eta erne ibili behar da auzokoaren eskaintzaz jabetzeko.
Datorren astean beste goxoki bat Coliseoan: Kartoibiraka Markeliñe-kin!
Nik ez daukat umerik baina gustura ikusten ditut ustez umeendako diren antzerki lanok. Ustez umeendako diot ze oso argi daukat familia antzerkiak direla. Amorrua ere ematen dit guraso gehienek "ordu libre" moduan ulertzen dutelako umeak antzerkian "abandonatzea".
Antzerki lanetan denetik dago, baina gauza onak egiten direla egi egia da. Nik Espaloian ikusi nuen azkena ere ona: Pizti domatzailea. Nik gustura ikusi nuen. Baliabide ezberdin hainbat, hari polita, aktoreak ondo, dekoratua, itzal jokoak, proiekzioa, euskara ona...
"Domador de monstruos" ipuinean oinarritua dago. Neskatoa (uste dut Eider edo Maider deitzen zela...) beldurtuta egoten da gauero. Argia itzaltzeak beldurra ematen dio. Munstroak ikusten ditu eta horiei aurre egiten saiatzen da. Polita.
Oier, lan horiek ikusteko sarrerarik ordaindu zenuen? Uste dut umeen antzerkiak direlako sarrerak doan jartzea errore handia dela... Inork ez du dudarik egiten Pirritx eta Porrotx ikusteko ordaindu egin behar deña, baina antzerki lanok ordaintzeko ez dakit ohiturarik sortuko den inoiz! Sortu beharko litzateke erakunde publikoek bakarrik beharrean pribatuek ere pausoak eman ditzaten umeendako programazioa handitzen.