Ihesean korrika doan elefante taldea
Aritz Ibañez-ek egin didan elkarrizketa argitaratu da asteburuan Berriako kontraportadan. Udako elkarrizketa fresko horietako bat izan nahi zuela esan zidan, eta saiatu nintzen erantzunetan serioegi ez aritzen. Orain elkarrizketa irakurrita konturatu naiz galdera batzuetan nahiko serio erantzun dudala. Baina nire erantzunetan nire burua neure esanekin kontraesanetan harrapatu dut, eta poztu naiz, horrelakoa naizelako finean, kontraesanez betea.
«Ihesean korrika doan elefante talde baten modukoa da euskal dantza tradizionala» agertu da nire ahotik ateratako titularra (Ez dakit Aritzek ala Berriako erredakzioan aukeratua). Zalantzak ditut metaforarekin ondo asmatu dudan. Indartsu, eroantzean korrika, baina norabide argirik gabe ari den sektorea irudikatu nahi nuen adibide horrekin. Bisonte estanpida nuen buruan eta elefanteena atera zitzaidan.
Neurri batean behintzat adibideak nahiko ondo erantzuten dio nire asmoari, baina gero konturatu naiz badagoela ezaugarri bat ez dela nik nahi beste nabarmenduta geratu. Nire irudimenean sortutako elefante ihes horretan bakoitza norabide batean doa, batzuk aurrerantz, beste batzuk atzerantz, beste batzuk eskumaruntz... Eta harrotzen duten hautsaren eraginez ez dute ikusten taldean jarraitzen duten korrika ala bakarrik doazen.