Pozaren tamaina
xme
2012/07/18 16:44
Behar duzun zerbait galdu duzu bat-batean, edo aurkitzen ez behintzat. Behar lukeen lekuan begiratu duzu, eta ezer ez. Ondokoan, beste harako txokoan, etxeko zirrikitu bakoitzean, atzera ere lehenengo tokian badaezpada, bi edo hiru edo lau aldiz, alferrik. Marmarka ari zara, galeratxo horrek dakarkizun buruhausteagatik, eta zeure buruari madarikazioka, begi-bistan egon behar lukeen gauza xume hori galtzeagatik.
Historia bi edo hiru modutara buka liteke: galdutakoa ez da inoiz agertzen; edo handik urtetara topatzen duzu, beste zerbaiten bila zenbiltzala, Murphyren legea betez; edo, zorionean, bilaketa horretan ia etsitzekotan zinela, lekurik logikoenean edo ilogikoenean azaltzen da, ia ezustean.
Azken kasu honetan, a ze poza, eta lasaitua. Hala ere, sentipenen kontaduria egin eta balantza batean jarrita, lehengo haserrearen tamainakoa al da ondorengo alegrantzia? Baten bati irakurri nion, gaixotasun batek sortzen digun zoritxarraren parekoa balitz osasunak eragindako ongizatea, pertsona ezin zoriontsuagoak ginatekeela. Hori esatea eta pentsatzea bezain erraza balitz halaxe bizitzea…
