Kuba (11 ikusteko) (jarraipena)

1. kapitulua, 2. atala

Fidel Castrorekiko mirespena aspalditik datorkio gure osaba Joxantoniori. “Jaiotzatik bertatik”, esaten du berak; hori ezinezkoa dela esan lezake norbaitek, baina, nolabait ere, osabak arrazoi duela aitortu behar. Izan ere, eta hortik datorko mirespen goiztiarra, Fidel eta osaba egun berean jaioak dira, 1926ko abuztuaren 13an. “Pentsa”, esaten du osaba Joxantoniok, “bera munduko punta batean, ni bestean, eta biok egun berean jaio mundu honetara”. Beste asko ere izango dira egun berean jaioak, baina horrek axola gutxi Joxantoniori; ez du astrologiaren beharrik bere ustean sendotzeko, eta ez daki zodiakoako zein zeinu dagokion ere. “Fidel eta biok, batera etorri gintuan, eta batera segituko diagu”, borobiltzen zuen argudioa.

Hala ere, apur batean estutuz gero, aitortu ere aitortzen du osabak, orain dela gutxi arte ez zekiela egun berean jaioak zirenik. “Baina askoz lehenagotik miresten nian. Erreboluzioa egin zuen egunetik. Horrrexek erakusten dik, lehendik ere biok lotuta geundela”. Castroren miresleak asko izan ziren mundu osoan, 1959ko urtarrilaren hasieran Habanan sartu zen egunean, Che Guevara eta Camilo Cienfuegosekin batera. Geroztik izugarri hazi da miresleen kopurua, baita gorrotatzen dutenena ere, baina gutxi izango dira gure osaba Joxantoniok adina miresten eta maitatzen dutenak. “Horrek bai potroak. Horrek bai bizarrak”, esaten du osabak, eta ondoren mehatxu egiten du: “Hemendik aurrera, ez makina ez kutxilla”, eta kantari bukatzen du esaldia: “Euskadi libre ikusi arte, ez dut moztuko bizarra”.

Muturra okertuko zuen aldamenetik Maria Pilarrek, gogoan baitu oraindik, bere gizonak bizarrra utzi zuen aldi bakarrean nola ohartarazi zuten ilobek (nire arrebak, uste dut) janari hondarrak-eta bizar artean geratzen zitzaizkiola dingilizka, eta hura ez zela itxura…