Kinto-bazkari komertziala
Ohiko kontua izaten da herri askotan urte berean jaiotakoak urtean behin bildu eta elkarrekin bazkaltzea. Kinto-bazkari edo kinto-afari deitu ohi zaie halakoei, soldadu-lagun ibilitakoak elkartzen zirelako-edo. Gaur, berriz, derrigorrezko soldadutza desagertu delako eta ohiturak ere aldatuz doazelako, adin batetik behera behintzat, neska-mutilak bildu ohi dira festa-modu horietan.
Ni ez naiz sekula halako batean izan. Adinaren korporatibismo biologikorako zaletasun handirik ez, batetik, eta gure herrian talde-antolamendurako joera berezirik ere ez, bestetik. Baina, hara non, auzolan nahiz jolas komunitariorako txepel samarra den herri honetan, ekinaldi pribatuak ordezkatu duen berezko elkarte-falta.
Gutun bat jaso dut etxean (ez bizi naizen etxebizitzan baina erroldatuta nagoenean: beraz, udaletxetik eskuratu du baten batek berez pribatua behar lukeen datua). Zorionak ematen dizkigu 1964. urtean jaiotako guztioi, eta elkarrekin egun gogoangarri bat pasatzera gonbidatzen: eguerdian meza (soldadutza ez baina honek derrigorrezkoa izaten segitzen du nonbait horrelako patrifilioetan), gero txikiteoa, eta azkenik bazkaria halako jatetxetan. Mezu nagusiaren ondoan jatetxearen txartela, telefonoarekin, eta abisua, erreserbak lehenbailehen egiteko, jatetxean bertan, zehazten ez zaigun prezioa aldez aurretik ordainduz.
- urtera iritsi garenon krisia igual izango zaie onuragarria jatetxekoei beren negozioa gora altxatzeko.