Minduraren ederra
(Leire Bilbaoren "Ezkatak" liburuaren kritika, elkar megadenden aldizkarirako idatzia)
Iazko urte poetikoa kopuruz eskasa izan zen baina lan esanguratsuz betea. Hala nola Markuletaren "Ezjakintasunak", erritmo eta berba doiez ustekabekoa bezain eskertzekoa den bizipoza transmititzen duena; edo Suárezen "Bala hutsak", bere ibilbide azidoari beste tanta garratz bat eransten diona; edo Izagirreren "Rimmel" (oso gizon behar du halako azal arroxarekin ausartzen denak). Bat behar eta "Ezkatak" nabarmenduko dut nik, Leire Bilbao ondarrutarraren lehenengo liburua.
Poesia onaren antzera, soinuz eta irudiz beteriko sentsazioak pizten dizkizu lehen irakurketan; eta, poesiarik onenaren moduan, beste irakurraldi asko egiten uzten dizu gero, tipularen geruzekin bezala esanahi berriak deskubritzeko, ideia berriak iradokitzeko. Bere barne (eme)ari erreparatzen dio aurrena begirada zorrotzez, giza inguru hurbilari hurrena, so samurragoz; batean zein bestean, bihotz bat sumatuko duzu taupaka, ezkatak erori ostean.