Zer dakit nik

Lau urte nituela hasi nintzen eskolan, baina ez daukat orduko akordurik. Ordurako ba ote nekien erdaraz? Ez naiz gogoratzen. Nire oroimenean, beti jakin dut hemengo bi hizkuntzetan moldatzen: bata etxekoa zen, bestea hortik kanpokoa.

Dena dela, hemen ez dut elebitasun konturik aipatu nahi. Sei urte nituela aldatu ninduten eskolaz, parvulitoetatik egebera; lehen mojetan nenbilen eta harrezkero fraideetan, baina beti eliza amaren babesean.

Nire lehen oroitzapenetako bat da amak fraideetan izena ematera eraman ninduenekoa; xehetasunik ez, baina gauza bat daukat gogoan: amak nola esan zion hermano haietako bati banekiela leitzen, eskribitzen eta lau erregelak. Mutil bizkorra nintzela nahiko zion adierazi, ama guztiek pentsatu ohi duten bezala.

Hogeita hamabost urte igaro dira handik hona. Munduak mila buelta. Nik ez hainbeste seguru asko. Tartean hainbat gauza ikasiko nuen, eta beste horrenbeste ahaztu, Imanolek eta Moustakik abesturiko Miranderen hitz haiek zioten bezala: "Zergatik ikasi / ahanztekotz gero / ikasiak oro".

Ikasien eta ahantzitakoen kontaduria egin ostean, zer egiten dakidan pentsatzen jarri nintzen aurreko batean, eta ondorio sinple batera iritsi nintzen: irakurtzen, idazten, eta matematikako lau erregela nagusiak.

"Hortako patu al diau hainbeste estudio?", galdetuko lidake amak hau ikusiz gero. Ez litzaioke arrazoirik faltako, noski, ama guztiei bezala semeoi kontuak eskatzean. Dena dela, esan dezadan neure alde ondo irakurtzen eta ondo idazten saiatzen naizela; eta, harrokeria barkatzen badidazue, ez dela gutxi.