Ekarpen xume bat nazioarteari

Joan den astean zientzia fikziozko film eder bat ikusi nuen gure herriko zine-klubean: "Code 46", Michael Winterbottom beti harrigarri eta ia beti jenialarena; haren pelikula pare baten kritikak egin ditut lehen ere (hemen eta hemen ); gaurkoan, baina, oso bidenabar baizik ez naiz zinemaz mintzatuko.

Zientzia fikziozkoa dela esan dut, eta nabarmena da Ridley Scott-en "Blade Runner"i egiten dion omenaldia, baina genero horretako filmen aldean oso bestelakoa da hau: jantziak, dekoratuak, atrezzo guztia gaur egungoa da, inongo futurismo ahaleginik egin gabe (ezinbesteko tresna koxkorren batzuk salbu). Hartara, giroarekin horditu beharrean istorioan bertan kontzentrarazten gaitu zuzendariak, eta balizko gizarte hori guregandik zein hurbil dagoen iradokitzen.

Xehetasun futurista bat du, hala ere, hemen aipatu nahi dudana: pertsonaiek ingelesez hitz egiten dute, baina euren hizkuntza hori beste hainbat hizkuntzatako hitz eta esalditxoz zipriztinduta dago. Nolabait ere sujeritu nahiko balu bezala etorkizunean halako pidgin nahastu baterantz goazela denok. Gaztelaniazko berbei antzeman nien ("chico o chica"), italierazkoei, frantsesezkoei, arabierazko agurrari ("salam"); izango ziren ezagutu ez nituen beste hainbat hizkuntza ere (txinera, errusiera, alemana?), baina halako batean "agur" esan zioten elkarri bi pertsonaia nagusiek. Ustekabean harrapatu ninduen gure hitzak, eta poztu ere bai, Winterbottom herri txiki honekin gogoratu zelako, eta mintzairen nahaste-borrastean lekutxo bat opa diolako. Despedidarako besterik ez bada ere.