Gaur, erdaraz

Txoko honetan idazten jartzen da bat eta pentsatzen du, nahiz eta mundu osoko pantailetara zabalik egon, lagunarte txiki batentzat ari dela, nolabaiteko intimitatean. Baina azken aldian Berria-n hasi dira "blogteka" izeneko atal batekin eta, gutxien uste duzunean, zuk internauta euskaldunen komunitaterako idatzitakoa, periodikoan ikusten duzu, inprimaturik. Horrek, noski, halako pox bat ematen dizu, ezin ukatu ohore moduko bat dela, baina urduritu ere bai aldi berean, lagun batentzako gutuna hedabideetan zabal argitaratuko balute bezala.

Gaurkoa ez didate Berria-n sartuko: gaur, gaztelaniaz ez baina gaztelaniaren gainean idatziko dut: filologia hispanikoa ere ikasi nuela gogoratuz-edo, arlo horretako ikerketa txiki bat; mikro-ikerketa, hobeto esanda.

Har dezagun droga legalen kontsumoa: alkohola, kafea, zigarroa... Horiek izendatzeko modu asko dago; besteak beste, baita diminutiboak ere; baina, horra bitxikeria: sustantzia horien txikigarriak erabiltzen ditu, normalki, haietarako izugarrizko joera duenak. "Voy a fumar un cigarrito" esaten duenak, gehienetan, ez du egunean bizpahiru erretzen, mordoa baizik. "¿Un cafelito?" galdetzen dizunak (ze hitz gorrotagarria), seinale ez duela hori eguneko lehen kafea, ezta azkena ere. "Nos tomamos unas cervecitas" kontatzen duenak ezingo luke zenbatu zenbat garagardo edan zuen gau horretan.

Ez dakit zuek ere erreparatu diozuen ohitura honi ala nire irudipen hutsa den. Ez dakit beste hizkuntzetan gertatzen den (euskaraz behintzat ez, kalko hutsez ez bada). Ez dakit droga ilegalekin halakorik esaten den. Ez dakit zergatia zein den ere: beharbada, txikigarriaren bitartez garrantzia kendu nahi zaio, inkontzienteki, menpekotasuna sortzen duen gai horri.

Nolanahi dela, espero dut inoiz ez esatea "voy a escribir unos mensajitos por Internet".