A merda tropical
Egun zoritxarrekoa izan da asteazkena Zinemaldiko sail ofizialean. "Tideland" irenstezinarekin hasi, "Odgrobadogroba" bitxiarekin segi (merezi zuen hala ere), eta amaitzeko, Ruy Guerra brasildarraren "O veneno da madrugada" (Egunsentiko pozoia), benetan jasangaitza.
Obra literarioen moldatze ugari ari gara ikusten aurten: Armendariz-Atxaga, Winterbottom-Sterne, Bauer-Esteban, eta Guerra-Marquez. Izan ere, Gabriel Garcia Marquez kolonbiarraren "La mala hora" gaztetako eleberria da film honen oinarria.
Badirudi idazle baten famak gora egin ahala, hainbat handiagoa dela haren idazlanetatik pelikulak ateratzeko aukera, eta hainbat handiagoa, halaber, pelikula horiek kaka zaharra izateko posibilitatea. Garcia Marquez nobeldunaren obretan oinarrituriko hainbat film gogoratzen ditut, bakar bat ere ez ona nire oroimenean, baina marka guztiak ontzera dator gaurkoa.
Ez dut Ruy Guerra oportunistatzat salatuko: filmak ez du idazle ospetsu baten moldatze komertzialaren aztarnarik; okerragoa da hau: pretentsioz puztutako lardaskeria. Argumentua hitz bitan laburtzearren: herrixka batean botere-borrokan dabiltza gobernuak izendaturiko alkatea eta bertako jauntxoak, adar-kontuak aipatu ohi dituzten paskinek giroa txartzen duten bitartean.
Gauez edo erdi-ilunetan gertatzen da film osoa, etengabe erortzen eta entzuten den euri tropikalak kaleak lokatzaz eta jendea amesgaiztoz betetzen duela. Euria eta ilunpea: pentsatzen jarrita, giro aproposa siesta on bat egiteko; filmak irauten duen bi orduak zerbaiterako aprobetxatuko nituen hartara.