Enbajadak eta enbaxadak
Ez dira gauza bera, badakizue, eta lehenengoak hurbilago izaten ditugu denok ere besteak baino. Hala ere, egun hauetan halako diplomazia antzeko zereginetan ibiltzea egokitu zaigu: editoreen Galeusca ari da ospatzen Donostian, argitaratzaile galiziar eta kataluniarrak dauzkagu bisitari, eta jendetasunez ibili behar.
"Badakik -azaldu nion lagun bati-: hitzaldiak entzun, hau eta beste komentatu, zurikeria pixka bat... paripea"
"Paripe... aparipe (afaririk gabe)?", galdetu zidan lagun adar-jotzaileak.
"Ez, ez: aparikin".
Enbajadak ugariago izaten ditugu hala ere, eta gehienak komentatu ezin direnak. Aipa litekeen bat kontatuko dizuet gaur. Auxtin Zamorak zuzentzen duen Hatsa elkarteak poema-liburu bat kaleratu ohi du urtero, eta azken urteetan Oñati, Tolosa eta Baionako batxilergoko ikasleak izan ohi dira bertan idazten dutenak. Horraino, ondo. Orain, berriz, zer izango eta, horrako hitzaurrea eskatu didatela. Zer esan, klixe gastatu eta intentzio oneko belaxkakeria izango ez denik? Besterik ezean, ironiara jo eta txantxa giroko testutxo hau bidali diet:
"Jorge Luis Borges idazle argentinarrari galdetu omen zioten behin batean, idazle ezagunei aldian behin egiten zaien galdera kursi horietako bat: Zer esango zenieke idazten hasten diren gazteei?
Borgesen erantzuna, antologikoa, topikoak galdetzen dituzten kazetarientzat neurri-neurrikoa: Ideia txar hori kendu beharko genieke burutik, ezta? ('Habría que disuadirles, ¿no?', izan ziren jatorrizko hitzak).
Eta orain niri eskatzen didate idazle gazteen poesia-bilduma baten hitzaurrea egiteko. Zer esan? Poesia dela biziaren arnasa, lorea, kolorea? Harrika ematekoa litzateke. Zuek gazteok bizi duzuela biziaren hatsa, lilia, pilpira? Zuzen-zuzenean hartu eta fusilatzeko modukoa.
Beraz, horixe: ez dizuet animozko hitzik botako. Ideia txar hori burutik kendu beharko zenuketela esango dizuet, probetxuzko gizon-emakume izango bazarete. Nik ez nion kasu egin aholku zuhur horri, eta ikusten duzue, nolako txorakeriak egiten nabilen orain."