Harrokeria barkatzen badidazue

(Igandean Goierriko Hitza-n ateratako artikulua)

Idazle apala naiz ni baina, harrokeria barkatzen badidazue, sari potolo bat irabazi nahiko nuke oraintxe, Ibarretxek edo, oraindik hobeto, Suediako erregeak ematen dituen horietakoa. Kazetariak etorriko litzaizkidake handik eta hemendik, eta Beasainen bertan ere omenaldi koxkor bat egingo lidakete akaso, udaletxean.

Hitzaldi bat egin beharko nuke, eta nire herria zenbat maite dudan adierazi bertan. Oraintxe bertan, laudorioaren ordez purrustada eta salaketa botako nieke, ordea, gure alkate jaun txit agurgarriari eta berarekin bat datozen udalbatzako kide guztiei.

Zergatik? Arau subsidiario berriengatik. Herrian etxeak non egin, parkeak eta zerbitzuak non jarri, industriarako lurra non utzi erabakitzen duen plana izaten da hori, udalak hartu beharreko neurrietan inportanteena, seguru asko. Ba, arau berri horietan, orain arte nekazaritzako-lurtzat jotako hainbat sail, urbanizagarri deklaratu nahi dituzte, eta, horrenbestez, etxebizitzak eraikitzen hasiko dira aurki.

Normala da hori, neurri batean, herriak hazteko joera daukanez gero. Baina presio urbanistikoari eusten ere jakin behar du udalak, zentzuz jokatzen eta ekonomiaren eta ekologiaren arteko oreka bilatzen; eta, alde horretatik, aldrebeskeria itxuragabeak egin behar dituzte Beasainen. Besteak beste, San Martin elizara bitarteko bide guztian etxeak egin, orain arte paraje natural izandakoa inguru urbano bihurtuz. Eta, niri min berezi eta partikularra ematen didana, Errekarte Haundi baserria bota. Beasainen geratzen den kale-baserri bakarra, eta nire oroitzapenen habia.

Hori dena esango nuke, Stockholm-en nahiz Beasainen, eta munduaren aurrean lotsagarri ez geratzeko atzera egingo luke beharbada gure herriko udalak. Tamalez ez didate halako saririk emango, baina horrek ez du ezertan gutxitzen esan dudanaren arrazoia.