Idazlearen beldurrak
Beldurra gauza serioa da, gure herrian jende askok nozitzen duena, arrazoi askorengatik, eta ez nuke hartaz txantxarik egin nahi.
Hala ere, gaur beste beldur txikiago batez jardun behar dut. Idazleek aspalditik dute beldurra gai literariotzat hartzeko ohitura. Gonzalo Bertzeokoak Don Bildur izeneko pertsonaia sortu zuen, gero Atxagak berrartu zuena; XIX. mendean, berriz, bizirik lurperatutakoaren gaia behin eta berriro erabili zuten idazle erromantikoek, Allan Poe denen buru zela.
Idazlearen beraren beldurra beste bat da ordea. Ospea, dirua edo oihartzuna lortzea esperantza izan liteke, amets hutsa gehienetan, eta horiek gabe geratzea ez da berez beldurgarri. Ofizioari dagokion berezko beldurra norbere lanak guztiz galtzea da, eta hori aski beldur berria da, teknologia berriek sortu edo gutxienez areagotua.
Garai batean posible zen idazleak bere lanaren eskuizkribu bakarra edukitzea eta hori, inork kopiatu eta inprimatu aurretik, suak edo urak betiko suntsitzea. Posible ez ezik gertatu ere gertatuko zen inoiz edo behin. Jendea ordenagailuz idazten hasi zenetik, baina, biderkatu egin zen egindako lana galtzeko beldurra, baita egiazko galerak ere: halakori ordenagailua bat-batean itzali eta arratsalde horretan idatzitako guztia galdu zitzaiola; beste hari disko gogorra hondatu eta urteetako lana pikutara... Teknikariek beti emango zizuten errezeta: tarteka "save" sakatzea, segurtasun-kopiak egitea... hala ere, ezin beldurra guztiz uxatu.
Paranoiko samarrak ote garen pentsa dezake norbaitek. Ez zait iruditzen. Idazlan bat galtzea ez baita horretan emandako orduak alferrik izan direla sentitze hutsa; askoz gehiago da: zure sorkari izan den obra guztiz desagertzen bada, zure existentziaren zati handi bat lapurtu balizute bezala sentitzen zara, eta zure hitz, esaldi, argudio horiek non dauden galdetzen diozu gauari, isiltasunari, ezerezari...
Ordenagailuak hobetu egin dira, dudarik gabe, eta askoz gutxiago entzuten dira horrelako istorioak. Dena dela, beldur berriak ere sortzen dira. Adibidez, blogetan idazten duenak, bere lana hor gelditzen eta geldituko delako sentipena du, baina sentipena irudipen eta irudipena liluramen bihur litezke. Horra zer gertatu zaion Katixa Agirre idazle gasteiztarrari: bere blog bien ardura zeukan enpresa lorrindu egin da bat-batean, eta bertako lanak betiko linbo batean desagertu.
Eskerrak Katixa Agirre idazle kementsua den eta txoko berri bat sortu duen: katixe.blogspot.com
Pozten nau lanak galdu ez dituzula entzuteak.
Noizbehinka K.A.-ren blogetik bueltatxoa eman eta gustora irakurtzen ditut han lagatakoak. Zorionak!