Monsinorea eta pilotaria
Iruñeko artzapezpiku Fernando Sebastian ezaguna da gure artean bere adierazpen atzerakoiengatik eta euskal gauzekiko maitasun urriagatik. Nik ez dut ezagutzen eta ez nuke epairik eman nahi (hori ere agindu ebangelikoa da), baina batzuetan gizonak esaten dituen txorakeriak ezin dira isilik pasatzen utzi, irribarre bat behinik egin gabe.
Aurreko batean Iñigo Lamarka Euskal Komunitate Autonomoko arartekoa maiseatu nuen hemen, bullying-aren inguruak esandakoak zirela-eta. Lamarka homosexualen eskubideen aldeko jardunagatik egin da batik bat ezaguna, eta Sebastian monsinoreak homosexualitatearen gainean bota du markatik fuerako ergelkeria.
Homosexualen arteko ezkontzen kontra egotea edo adopziorako eskubidea murriztu nahi izatea ideien mailan uler liteke, norbere uste eta sentiberatasunen arabera. Sebastianek iritzi horiek izatea ez da beraz harrigarria; baina ondoren bota zuen, horrela segituz gero, "homosexualitate-izurri bat" gerta daitekeela gure gizartean.
Baieztapen horrek pentsarazten du, hasteko, Sebastiani berari gizonezkoak gustatzen zaizkiola, eta eutsi beharra daukala akolito gaztetxoei ez erasotzeko; txantxak alde batera utzita, ordea, elizaren dotrina guztia ukatzen du: zeren, naturak (Jainkoak) egin bagaitu heterosexual eta hori baldin bada "normala", nondik nora da posible izurria? Biologia bera behartu al dezake modak?
Nire lagun batek kontatu ohi du bere herriko pilotari ezagun batek semeari esan ohi ziona: "Hi, larru kontuetan, ahal den guztia saia hadi. Baina gizonezkoekin, ezta probatu ere. Probatzen duten guztiei gustatu egiten zaiek eta". Horra, monsinorearen irizkide bat.