Dolarea: herriarena, herriarentzat
(Asteburu honetan, Goierriko Hitza-n argitaratzeko iritzi-artikulua)
Ez da Beasain arkitektura-balio handiko monumentuak dituzten herri horietakoa, ez. Gure apurrari zukua ateratzen saiatzen gara ordea, Igartza inguruan egin den bezala: jauregia, zubia, errota, ola zaharra, Dolarea... turismo-gidetan agertzen dira behintzat, eta bisitan datozen kanpotarrentzat badugu zer erakutsi.
Ezagutzen ez duenarentzat, Dolarea Igartzaren parean baina zubiaz bestalde dagoen etxe karratu handi hori da, lau isuriko teilatuduna. Etxe sendo eta dotorea, urtetan baserri soil izana eta gaur udalak erosia.
Udalak erostea ondo dago, gisakoa baita gure toki seinalatuenetakoa guztiona izatea eta guztion arduraz zaintzea; herriaren jabetza bihurtzea ez da nahikoa halere, asmatu egin behar da zer egin gero ondasun horrekin. Nik entzun dudanez, eta nahiago nuke oker banengo, Beasaingo udalak egina omen du Dolarearentzako plana. Zein? Etxea hotel bihurtzea.
Xoxei begiratzen dien jestorearentzat, plan biribila: etxearen mantenimenduan txakur txikirik gastatu beharrik ez, kontzesioagatik dirutxo bat lortzeko bide polita, eta gainera, hotela leku berezian kokatua dagoenez, herria promozionatzeko aukera aparta. Marmarrak dioenez, Realeko jokalari batzuekin hitz egin omen dute dagoeneko, inbertsore izan nahi ote duten ikusteko.
Nire ustez, berriz, egundoko hanka sartzea litzateke: herri honen ondare historiko eta artistikoari emandako hamaikagarren aizkorakada, jauntxokeri kutsu dexentekoa daukana. Beste nonbait ere esan nuenez, gutxi izango dira Beasainek adina bizilagun eduki, eskualde-burua izan, eta horren azpiegitura kultural eskasak dituzten herriak.
Gero ere arlotekerian txapeldun jarraituko dugu, dauzkagun etxe publiko bakanak behar bezalako kultur etxe bat egiteko erabili ordez negozio-gizonei alfonbra gorria jartzeko uzten baditugu.