Salaketa eliptikoa
Zer isildu eta zer kontatu jakitean datza, neurri handi batean, kontatzearen artea. Idazketa-tailer zibernetiko bat antolatzen hasi gabe ere, edonork ulertzen du, zerbait txukun kontatzekotan, garrantzirik gabeko kontuak alde batera utzi behar direla. Zenbat kendu eta zenbat utzi, berriz, idazleen arabera aldatu ohi da: batzuk oso elipsizaleak dira, beste batzuk esplizituak, eta tartean tartekoak.
Pernandokeriak esaten nabil ordea. Nondik nora hau dena? Ba, aste honetan nire herrian pintada bat ikusi nuen pareta batean, elipsi adibide zoragarria iruditu zitzaidana. Elipsirik egiteko asmorik gabe gainera. Baten bat esprai-potearekin joan zen, nonbait, banketxe baten marmolezko hormara, mezu bat idazten hasi, eta hauxe da bertan irakur litekeena: ERREPR
Zer gertatu da? Zer idatzi nahi zuen? Zergatik ez du amaitu? Ez dakigu, baina suma dezakegu. Zena zela, erdizka utzitako pintaketa horrek indar handiagoa du amaitu balu baino; nekez asmatuko zuen inork zapalkuntza salatzeko mezu biribilagorik, garai honetako inkisizio berriaren metafora beteagorik.
Lastima da, egunen batean garbiketakoak joan, hormako letrak ezabatu eta, elipsiaren elipsiaz, mezurik ere ez dela geldituko banketxeko marmolean. Baina bai, nire gogoan behintzat, zentsuraren oroipena.
elipsiaren indarra: denbora luzeagoa eman dut "Lagun izoztua"n idatzirik dagoena irudikatzen baino, Goioren eta haren aitaren arteko inkontrua gogoan, edo Goioren eta Arianeren bigarren elkartzea, edo Goioren ekintzak erakundean
era berean, Brunarena Ubanberekin irakurri ostean zer gertatutko ote zitzaion Sebastianekin eta Pantxorekin irudikatzeak sentimendu sakon eta nahasiak eragiten dizkit
bestalde, Mendiguren, noizko hurrengo liburua? horrenbeste hilabete argitaratu gabe! irudikatze kontuetan bezain eraginkorra delakoan elipsia argitaratzeko orduan?