Gidatzen ez dutenak

Prentsan azaldu da egunotan zenbateko kontsumo-maila daukagun euskal herritarrek, eta, munduko biztanle guztiek berdin jokatuz gero, gure planeta halako bi eta erdi behar genukeela bizitzeko.

Garraiok jaten du gure energia-gastuaren zati handi bat, ezaguna den moduan. Baina ez dirudi aldatzeko bidean goazenik. Egunero garraio publikoan dabilen batek esaten zidan gizarteko talde ez-produktiboen ibilgailu bihurtzen ari direla, gero eta nabarmenago, trena eta autobusa: ikasleak, pentsiodunak, etxekoandreak eta era guztietako marjinatuak: etorkinak, xelebreak, ezinduak, frikiak... Salbuespenak salbuespen, lanpostu bat daukanak bere kotxea dauka, eta autoz mugitzen da batetik bestera.

Aurrekoarekin lotu behar nukeen ez dakit baina, datu bitxi eta izugarri bat eman zidaten aurrekoan. Etxean tratu txarrak eta jipoiak jasotzen dituzten emakumeei laguntzen dien talde batean azterketa egin eta konturatu dira, emakume horiek guztiek edo ez dutela gida baimenik, edo, baldin badute, ez dutela erabiltzen eta ahaztua dutela gidatzea. Alegia, bere bizitza besteren esku uzteko joera dutela arlo guztietan, eta menpekotasun beldurgarriak sortzen dituela horrek batzuetan.

Hala ere, ez nuke aurrekoa automobilaren apologia bihurtzerik nahi; makina bat emakume ezagutzen ditut, autorik sekula erabili ez baina bere bizitza guztiz seguru gidatzen dutenak. Istorio hori kontatu zidana, esaterako.