Kulpa, familiarena

Bukatu dira pixka baterako oturuntzak eta tripa-festak, baina ondo asko igarriko diozue gehienok egunotako gehiegikeriari. Baskula daukanak, orratzak kilo bat edo bi gehiago markatzen duela ikusiko du; besteak, sisak tira egiten diola nabarituko du, harakoak txulo bat gehiago behar duela gerrikoa lotzeko. Bueno, ez nabil dieten eta gimnasioen propaganda egiten; norberak ikusiko du mejora horrek hobekuntza ekarri dion, edo zer egin lehengora etortzeko. Egunotako sabelkeriaz berbetan ari ginela, lagun artean izandako solasa ekarri nahi dut hona:

"Nire koinatu petral hori "hasi zen bat". Batario zibilak direla eta ez direla hasi ez zait ba, bai, zuek ateoak... Zer uste ote du horrek...?"

"Holakoetan onena -beste batek- ahoa beteta edukitzea. Jan, eta ixo".

"Bai, eta besteari ere kopa goraino bete, badaezpada".

Horra bada: eztabaidaren kontra, jan-edana. Errua familiari eransten zitzaion, oro har, baina hor ere bereizkuntza egin behar etxekoen eta erantsitakoen artean, koinatu-koinata eta aitaginarrebek baitute sesiante txapeldunaren erramu-boneta.

"Bueno -erantsi zuen batek-, norbere etxean ere izaten dira inpresentableak".

"Bai baina, Kennedyk Somozari buruz esan zuen bezala, horiek zure inpresentableak dira".