Sasianalistarena

Egin dezagun analista politikoarena.

Epe motz, erdi eta luzera zer gerta daitekeen zaila da igartzen. Izan ere, mahai honetan lau jokalari ari dira, eta bikoteak erabaki gabe (barka dezatela bigarren mailako aktoreek: EA, EB, Aralar...). PP, PSOE, PNV eta Ezker Abertzalea. Dei diezaiegun 1, 2, 3 eta 4.

Bat eta 2 ados datoz funtsezko kontuetan, nahiz lehiakide erabatekoak izan eguneroko martxan. 3k akordioa bila dezake 2rekin eta baita 4rekin ere. Baina bakoitzaren baldintza da bestea baztertzea. 3k ordea badaki bien onespena behar duela jokaldia biribiltzeko: bakearen giltza 4k dauka, baina estatutu berriarena 2k. 2k ordea beldurra dio 3rekin hitzartzeari 1ek emango liokeen egurragatik.

Nondik hautsi korapiloa? Une honetan 2k dauka jokatzeko erraztasun handiena, 3rekin eta baita 4rekin zuzenean ere, nahi balu. Baina ez du nahi, oragingoz behintzat, 4k gaur ematen ez dizkion garantia batzuk eman artean. Iniziatibarik hartuko al dute 2koek? Ez du ematen.

3ri ekidistantziara jokatzen jarraitzea komeni zaio, hauteskundeak egin arte behintzat. Ondoren, aukera bikoitza izan dezake: 2rekin egiten saiatu akordio bat eta gero 4ri eskaini, esanez: hau dago, hartu edo laga; edo 4rekin bilatu itun bat, gero 2ri eskaintzeko, esanez: hau da konponbidea. Nondik joko du 3k? Hori berak daki, baina nik uste nahiago izango dutela lehen formula.

Lau ere mugi daiteke, baina su-etena da horretarako baldintza, eta berak ere badaki. Su-eten horren truke lor dezakeena da gakoa. Badirudi 2 hitz-erdiz "normalizazio" demokratikoa ari zaiola eskaintzen: legalizazioa eta presoena pixkana konponduz joatea. 3rekin nolabaiteko konfrontazio demokratikoa hitzartu lezake, baina gidaritza eta erritmoa 3k izango luke, ez 4k.

Bat ez dut aztertu. Izan ere, 1ek gauzek bere horretan segitzea nahi du. Ez aztertzeak ez du esan nahi ordea operatiboa ez denik, gauzak izorratzeko ahalmen handia baitu.

Estrategia-joko bat ematen du, baina jolasa baino gehiago da hau dena, jende asko baitago gaizki pasatzen ari dena.