Primerako partidua Eibarren

Behin bakarrik izana nintzen Espainiako Primera Dibisiñoko partidu batean asteburu honetara arte. Aitarekin Real Sociedad - Valladolid bat ikusi nuen Anoetan, Egunkariako prentsa paseekin.

SD Eibar Primerara igo zela eta, behintzat partidu bat ikustea tokatzen zela erabaki nuen. Real Madrid edo holako bat etortzean zaila izango zelakoan, aurkari ez hain entzutetsu batekin, Levanterekin, aukeratu nuen. Seme-alabak gonbidatu baina alabak bakarrik onartu zuen. Eta joan ginen ba, larunbatean, Ipuruara. Lili harro zegoen Lili dioen Eibarren elastikoarekin. Eibarren askok dute, baina "pobreak," izen bakoak, eta horrek harroago jarri zuen alaba.

Partidua amaitzean pozik geratu ginen. 3-3 berdinketa: gol onak eta galdu ez genuen galdu. Azken uneko berdinketak zapore gozoa utzi zuen.

Baina dena ez da polita. Arbitroa gaizki egon zen, eta aurkari batzuk marrullero, baina hainbeste irain gure tribunatik... zatarra da hori. Ez dit gogorik ematen itzultzeko. Gola anulatu zigutenean ere, sekulakoak entzun behar izan zituen arbitroak. Baina, egia esanda, gure tribunatik ez zegoen modurik jakiteko jokoz kanpo izan zen ala ez (telebistako irudietan ikusten da, ez zegoela jokoz kanpokorik).

Bestalde, tribuna probisionala eraiki da Ipuruan (argazkian), eta susmagarri samarra da. Ez segurtasunaren aldetik, ezta hirigintzarenetik (kale erdia okupatuz), ez dakit nik guztiz fiatzekoa den hori. Susmoa dut futbolari gauza asko barkatzen zaizkiola. Gu ez ginen han jarri.

Levantekoak izkina hesitu batean egon ziren. Bandera beltz filonazi bat jarri zuten, Ultras LUD. Beste bandera normalago batzuk bazituzten, eta beltz hori bakarra zen, baina beldur pixkat eman zidaten. Partidua amaitzean Levanteko jokalari gehienak Ultra horien bazterrera joan ziren eskerrak ematera. Levanterekin jokatu zuten bi jokalari beltzak, ostera, ez ziren joan. Nire txaloa beraz Sissoko eta Diop aurkariei keinuagatik eta puntu saiatuagatik.

Eskerrik asko Felix Morquecho argazkilariari (DV) hau atera zigulako.