Daukanak ez daukanari, kolkoa bete madari
Gure aita otsailean hil zitzaigun, eta familiako Gabonetako tradizioak aldatu behar izan genituen, ondorioz. 37 urtez, nik uste, haren etxean elkartzen ginela bazkaltzeko, ez beti denok batera, baina bai behintzat, Natibittate egunez, lau seme-alabak aitarekin.
Aita barik, etxea ere salgai jarrita, antolakuntza berriak egin behar izan ditugu. Nire etxea jarri nuen boluntario, eta bueno, elkartu ginen batzuk. Paperezko mantela, plastikozko edalontziak: gabon proletarioak, betiko moduan alegia.
Urte berriarekin, bestalde, wasap talde batean baino gehiagotan ikusi dut modan jarri dela (ustez) animazioko katu batek abesturiko gabon-kantuena. Lagun bati grazia handia egin zion apenas ulertzen zuen bizkaierazko Urte-barri-barri batek, katuaren ahots bitxian... Gure aita zenak kantatzen zuen haren bertsio bat, eta, tira, gerorako geratu dadin, arbolaren aurrean grabatu eta abestera ausartu naiz. Horra, lotsa gitxirekin:
