Bizitzaren udazkenean

Jai txiki bat izan zen nire egunaren bezperan eta lagun pare batek bi testu eskaini zizkidaten. Jarraian itsasten ditut.

Gizon zakarra

Galdera filosofiko bat dabilkit gogoan bueltaka, seguru asko hemen gauden guztiok noizbait pentsatu duguna: Luistxo zakarra delako maite dugu ala zakarra den arren?

Zakarra delako maite dugula esateak gehitxo eman dezake: ez gara masokistak, kariñoa estimatzen dugu, elkarri ondo esatea, batak bestea zaintzea... Baina Luistxo maite dugu.

Zakarra den arren maite dugula esatea, ordea, ez da guztiz egia, eta puntu krudel bat izango luke: Luistxoren izaearen parte funtsezko bat arbuiatzen dugla esan nahiko bailuke.

Hortaz, zer? Zakarra delako ala zakarra den arren? Agian zakartasun horrek bihotz samur bat ezkutatzen duela esan liteke, esne merengatuz beteriko txokolate beltzezko bonboi baten antzera. Edo zakartasun horrek baduela gozo puntu bat, laranja garratzezko marmeladak bezala?

Edozein modutan eta dena delako, zakarra den arren eta zakarra delako, maite dugu Luistxo.

Mende erdiko trastea

Berrogehita hamar urte,
mende erdiko lastrea!
urtea motz egiten duk
eta luzea astea.
Bihotzerre kalbizie
miopia desgastea,
kolesterola ezin jaitsi
eta igo bai 'trastea'?
Honez gero urrun daukak
tetrisean jolastea
Etxepare porno edo
Excelai irabaztea,
Orain snooker brandya
eta batina jaztea...
Baina, lasai, izpirituz
hi beti MUTIL GAZTEA!!

******

Duela hilabete idatzi behar nuen blog sarrera hau, baina gora-beherak izan dira. Neskalagunaren ama hil zen, hain juxtu, neure urtebetetzeko egunean larrialdi bat izan eta bi egunera. Gabonetako egunen zurrunbiloan ere, anaia baten osasunak sustoa eman zigun mahaira esertzekoak ginela (osatzen ari da, zorionez).

Bi gertakariek oroitarazi didate izenburuan diodan metaforarena: bizitzaren udazkenean abiatzen naizela, amaierarantz, pixkanaka. Dena dela, uste dut geratzen zaidala tarte bat, eta 50 urteen balantze bat eginda, mende erdi on bat osatu dudala pentsatuz, beste erdi on baten bila noa, irribarre batekin.