Irudien egiazkotasuna

Gaur komentatu dut Eibartarrak zerrendan Julen Gabiriak bere blogeko diseinu berrian, goiburuan, itsatsi duen argazkiarena, Robert Doisneauren argazki famatua, Hotel de Ville-ko musuarena.

Sentitzen dut, baina gezurra zen, eta Gabiriari eman diot erantzun bat. Gaur jakin dut, argazkiaren orijinala enkantean irtengo dela. Negatiboa edo orijinala, edo ez dakit, baina irudian musu ematen ageri den emakumea ei da jabea, eta 20.000 eurotan edo irten daiteke. BBCn zeozer honetaz

Argazki prestatua dela esatearekin, nonbait Gabiria literatoa ez da asko mindu, ze bera hor ibiltzen da igerian, fikzioaren eta errealitatearen artean, literaturan.

Baina pena eman omen zien nire errebelazioak nire lankide emakumezkoei, Zaloa eta Maite artistei. Benetako argazkia zela uste zuten, gaixoek...

Ai, ai, ai... neskak: zuek ere mundua engainatzera dedikatzen zarete barren! Argazki honekin, adibidez:

Blogarien bilkuran batek baino gehiagok galdetu omen zuen ea nola genuen lanean holako pantaila aluzinantea... Ba ez, gezurra da, eta gezur bikoitza: photoshopezko engainu bat da. Ze, benetako pantaila gardenaren kontua nik sinesten dut. Sinesten dut benetakoak direla Flickr-en agertzen diren pantaila gardenak, benetakoak, zentzu teknosexualean: argazkia atera, pantailako fondo gisa ezarri, eta beste argazki bat atera ordenagailuari.

Gure lanekoak, ezta hori ere. Photoshop. Maitek esaten dit Flickrekoak ere hala direla, photoshopekoak. Baina nik ez, nik sinisten dut, egiazkoagoak direla haiek... prestatua izan arren, Doisneauren musuan maitasun puntu bat zutela aktoreek sinesten dudan bezala. Baina Maite, Zaloa: Photoshpean ez dago maitasunik.

Eta beste baterako utziko dut Ikeako gure butakaren gaineko komentarioa.