Kokein

Gauza bat aitortuko dut: ez naiz joaten kontzertuetara. Internetek isolatuta nauka; joan zen mendetik, 1996-2004 tartean, honetan hasi nintzenetik (1996 edo), uste dut hiru kontzertutara joan naizela bakarrik (herriko plazan jaietan Mikel Urdangarin ikusteak ez du balio, niretzat): The Lemonheads ikusi nituen Bilboko Kafe Antzokian, eta Cafe Tacuba New York-en andrearekin egin nituen opor batzuetan.

Eta joan den ostiralean, Kokein, Eibarko pop taldea. Joan den ostiralean ikusi nuen Kokein, Altza-Larratxoko kultur etxean, Donostian. Split 77 taldeak jo zuen lehenago. Lokal majoa, zabala, gimnasio itxurakoa, Nirvanaren smells like teen spirit bideoko eszenarioa dakarkizu gogora... baina, klaro, 50 lagunekin huts samar.

Onak dira Kokein, euskal musikan estilatzen denerako. Baina ez da nire taldea: horixe deskubritu nuen, ze haien ezer entzun barik joan nintzen, bakarrik seguruenik Gabiriak irratian entzundako singlea, kasu honetan nik DVD-bideo batean ikusia (oso polita, oso mobidua).

Suerte txarra ere izan zuten soinuarekin, eta hori aurrekoak, Split 77, soinu potente eta majoarekin entzun nituela. Gau osoan gauza bakarra ulertu nion Zaloa kantariari: aupa, eskerrik asko, kantu-tarteetan.

Eibartarrak zerrendan gurekin dabil Jatsu baxujolea. Eta haren musika deskubritu du Julen Gabiriak, mezu batean esaten digunez. Guapoak iruditzen zaizkio Juleni Kokeinekoak eta egia da guapoak direna. Eibar.org-en, duzue irudi parea, eta diskoaren informazioa.

Hori bai: ikusgarriena kantaria da. Halako tripatxo biribil bat dauka, eta oso ondo mugitzen du, sabel-dantza hipnotiko batean darabil kantu gehienetan, a-lo-Shakira, baina Arrateballeko estiloan. Ezin ulerturik zer zioen, horri erreparatu nion kontzertuan: biejoberde bat naiz, zer egingo diogu.