Isilik ETAren aurrean
Baina ez da politika. Gizatasun minimoa da. Lagun gutxi batzuk saiatzen dira justifikatzen, eta pentsatzen dut ea hori esango al zien bion lagunei, ni zinegotzi izanda hilko banindute. Oso gogorra da, baina harreman horiek beldurra ematen didate. Zinegotzi ohiak, kazetariak, enpresariak... inguruan denok daukagu, jakin ala ez, mehatxatu bat edo beste. Baina gu, badaezpada, isilik.
Tuentin ebento bat ireki nuen Egunkariaren alde. Lagun guztiak gonbidatu (141) eta 46k babesa eman diote. ETAren aurkako ebento batera gonbidatu naute, eta nik berriro ere 141 lagun horiek gonbidatu. 3k bakarrik eman diote babesa.
Ez da politika. Beldurra ote da? Mehatxatuak izateko beldurra, edo biolentzia justifikatu nahi dutenekin harremanak gordintzeko beldurra, agian. Nirekin inor haserretzen baldin bada ETAri EZ esaten diodalako, haserretzea dauka, ez diot horri beldurrik. Gizatasuna baino ez zait iruditzen, eta ez dago politika soilak justifikatzen duen isiltasunik.
Nik ez dut oraindik inon ez entzun ez irakurri gizonen izenean hiltzen dituztenik. Hori ez da izango zeure konklusioa?
Gosez hiltzen direnak, sistemaren ondorioz, bai. Baina gauza bat da hiltzen utzi, eta bestea erahil. Eta, nor da erantzule zuzena? Ez du inork erabaki afrikar bat hiltzea gu hobeto bizitzeko. ETAk bai, erabaki du, Isaias hiltzea gure herria "aske izateko".