Poeten uharan. EREILEAK
III
Berriro igo nauzu
Kalean erasoka
kolore oroko pizti
mendian gorde ziren
basoa gogoeten kabi
Mendira igo omen ziren
zizpa hartu zuten haiek
hala zioten behintzat
kaleko marrazo bortitzek.
Mendia zuten amets
bortxaren profesinalek
bakearen aitzakian
kartzelan zigortuek
Oihana da jada mendia,
hitza dugu zizpa ordez
ametsa orain esperantza
ezpata lepazurrean arren.
Kalea omen
gaur egun
mendi.
Mailukariak
Dominak eman zieten
mailukatu gintuztenei
totem ukiezina da orain
egurtzen gaituen mailua.
Ardurez beste
Existitze hutsa ez zela nahikoa
iritzi zion ardurak ziztatuta
erantzun bila zebilen geroztik
ez zuenez erantzunik aurkitu
ardurez beste egin zuen.
Etxe handitan
Bizi izan naiz etxe handietan
tamainaz eta jendez handiak
ibili izan naiz etxe handietan
dotoretasunez eta bitxiez handiak
bisitari izan naiz etxe handietan
jakin eta ikus minez handiak
Etxe xumeak izan zaizkit
aldiz zorion izpi nagusi
Izanen dut zurezko etxola
izana izanen izanik gabe
auskalo ze izango atarian.
Eta tiro
Uso pasa
hegoa izaki
tiro hotsa
erasoa hasi
aitzaki kusan
gizakia beti
Bidaian
Ilunpetik atera zen argira
treneko leihotik ikusmin
bagoiko askatasun mugetan
egin du bidaia geroztik.
Ekaitz bortitzek astindu dute
urtaro asko bizi izan ditu
egunsenti argiak zein berunezkoak
ilunabar lasai eta trumoitsu
izan du eguerdi ederrik ere
auzo sarean arrantzatuta usu.
Luzea zaio jada bidaia
inguruaz desaxolago
indarrez ahulago
leihatila ondoan eserita
bidaian darrai oraindik
inguruaz gozamin
tunelera noiz itzuliko.
Astronauta
Astronauta zuen amets
kometarekin saiatu zen
parapentean gero
pilotu izanen ote ere
igerilekuan aingeru-jauzia
horrek du orain liluratzen
Tai gabe
Denborak tai gabe darrai
temati geldiezin
inoiz inon inorekin nagi
gizakia bera da ordulari
manipula dezake makineria
ordulari bitxiena ere erosi
bukatuko zaio non ibili
nork daki noiz
joanak bere erritmoan dirauki
Denbora ez da urgentziazko kontua
goazenon jakituria da gakoa
oraingotik ifrentzurako kudeateta.
Amets egin genuen
Amets egin genuen
gorpuzkinez elikatu genuen utopia
txatal minduz josi oihala
geure nekez urratu orpoak
joan ziren egun haiek
mingarriak arren gozagarriak
hainbat argi itzali digute
geuk ere itzali dugu hainbat
sakabanatuta gabiltza orain
bakoitza bere kaligrafiaz idazten.
Tximistaz jo gaituzte
ez gara itsutu
dena da debeku gorri
ez ditugu kaleak abandonatu
eraikin asko eraitsi digute
harriek hor diraute oraindik
harriok lantzen darraigu
aitaren etxea da ahalegin
Mardul-margul
Lorontzi apaina egin diogu
eder loratu dadin
lur ongarrituz elikatu
sendo iraun dezan
herriko plazara atera dugu
kanpotarrek miretsi dezaten
bozgorailua jarri diogu
airea sorgindu dezan soinu bitxiak
gure mintzaira zaharra
mardul ala margul
eskeletoa izan nahi ez badu
ispilu opakoa bihur ez dadin
mintzo fluoreszentea jarri behar diogu
larrua jotzen dugun
ilargiaren edozein aldean.