Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / Mispillibar / Poeten uharan

Poeten uharan

Jon Etxabe 2017/02/07 09:50
Kaxa hutsean bila

KAXA HUTSEAN BILA

 

 

 

POEMAK IRAKURRIZ

 

Idazten dut

beraz bizi naiz

 

 

Hilik?

Idazten ez denean

irakurtzen ez denean soilik

dago hilda edozein literatur mota.

 

 

Utopiaren lurraldea

Utopiaren lurraldea da poesia,

XX. mendean gizarteak berak

behar du izan poeta,

naturari, hurkoari, arazoei,

begi ezberdin berri batez begiratuz,.

orduan soilik dirauko poesiak.

 

 

Diegesia

Ez dakit zein poemez

edo zein poetez,

ari den poeta.

Bere poema baztertuez agian.

Idatzia inaustea eta baztertzea

samingarria da literaturan ere.

Baina beharrezkoa.

 

 

Elegiaz harago

Salaketaren hatz luzea

behar du izan poesiak,

elegia ere,

baita bizitzari eta

bizitzaren kantua ere.

 

 

Beti hegan

Hegoak falta zaizkion sentipena

hori du beti idaztean idazleak,

baina baldar edo fin,

narraz ala arin,

goietan zein tatarrez,

hegan egiten du beti.

 

 

Hyskeritxoa

Gimnasia erritmikora dedikatu izan balitz

Oteiza

ginen eta garen zerbait dela

uste duen ezereztxoa izaten jarraituko genuen.

 

 

Bitaminak

A : adarjotzea

U : umorea

bitamina horietatik

dosi handiagoa

behar lukete

poemek

 

 

Diraugu

Magia da oraindik

gizakiak, gizarteak,

munduak berak,

bizirik irautea.

 

 

Max Brod judua

Ez dakit ze traizio egin zuen Max Brodek

judu izatea izanen zen nazien garaian

Palestinaren aurkako jarrera litzake gaur egun

 

 

K K

Ez da nardagarria norberaren kaka,

gehienetan lasaitasuna dario,

beherakoan praketan egina ez bada.

 

Garun likitsuek jartzen gaituzte gizakiok

maila goragoko batean, arrazoimenean,

miseriaren handitasuna.

 

Komuna gaur egun

bakarrik egoten den

askoren une bakarra.

 

 

Babelia

Babelia irakurtzen jarraitzen duen  

jende asko dakusat nik  herri honetan,

ibili ere lokarri solte asko dabil

arrisku gizarte honen oinetakoetan.

 

 

Kornerrera

Kanpinean, edozein urtaroan,

euriak botatzen gaitu kornerrera.

 

 

Monotonia

Monotonia urratzen ez dakiena da

egunerokoak urratzen duena.

 

 

 

MALKO GALDUAK

 

Jainkoek

ez dute negarrik egiten

 

 

Zeruak

Letra larriko Zerua

letra xeheko zeruak

bereizteko gaitasuna,

galdu dugu  gizakiok

horregatik bizi gara

zerurik denik ere ahaztuta.

 

 

Buruaz beste

Suizidio inkontziente bihurtu dugu gaur egungo biziera,

fikziozko pelikula deritzogu errealitatea den hondamenari.

 

 

Migratzaile

Drama bihurtu zaigu errutina, 

edo errutina drama,

ez gara pasoko urteroko migratzaile ohiturazkoak,

elkarri jarraiki noraezean doan hegazti saldoa baizik.

 

 

Zirimiria

Euritakoa erosi du Donostian  turistak,

turista bat gehiago Kanarietan.

 

 

“Ba”

“balitz” eta “litzateke”z

osatuta dago

gizakion bizitza

frustrazioen ikurra da

delako “ba” aurrizkia

 

             

Askatasuna

Batasunaren Estatuagatik

Askatasunaren Estatua gabe

utzi gaituzte berriki euskaldunak,

metafisika metafisika,

kaltegarria litzaiekeelako  politikoei.

ekonomia-botere-politikoei

 

 

Plazara

Bortxakeria besterik ez du pairatzen

zezenak plazan,

bortizki jokatzera behartzen dute bera ere.

Toreroa harrapatu arren, baina,

beti dago zezena hilko duen bigarren torero bat.

Ikur bezala gela batetan burua disekatuta

erakustea da geratzen zaion ohorea

zezen erasokorrenari ere,

noblea eta erasokorra

hitz sinonimoak dira zezenaz.

Plaza ezberdin bat

ez dago beste irtenbiderik

 

 

 

BESTEAK ETA GU

 

Amodio hilak:

hondar mikatz

oroipen ezti

 

 

Adinaz harago

Autoestimuak egiten du norbera

edozein lorategiko lili ederrena

 

 

Bizi

Faltsukeria ezkutatu ohi du lotsak,

Ikusezin uzten du  benetako bizitza,

komedia bihurtzen gure jarduna eta ariketa.

 

 

Bihotzaren albuma

“bihotzean min dut”

esanen nuke,

hala sentitzen dut,

badakizkit zergatik, noiz, nola,

zertarako, non, norekin, nondik, …

baina kezkatu egiten naiz,

begi nekatuak uzten dizkit

bizitza gozatzeko.

 

 

Tristura tristea

Aberats naiz, oso aberats,

bihotzean min dudalako ere

aberats.

Gauza pila ditut,

gehiegi gauza,

baina nire baitako pleguetan

hutsune bat bizi dut,

inondik ere arrazionala,

zerek eragiten didan ez dakidan

egonezin bat, tristura tristea.

 

 

Kaxa hutsak

Askatasuna

ostu nahi luke herri honek,

aurrez ostu zioten, osten dioten,

askatasuna,

baina labirintoa egiten zaio bidea,

uneoro aldatzen dizkiotelako

norabide eta pasabideak.

Amu bezala bidean jarritako

kaxa hutsak osten ditu,

askatasuna gordetzen dutelakoan,

eta eternoa egiten zaio bide-sarea.

 

 

Amets

Denok dugu norbait,

zerbait edo nonbait

zerua urdin bilakatzen diguna,

abesti erromantikoak biziarazten,

promesak eskaintzen,

paraje desolatuak berdetzen,

uholdeei aurre egiten laguntzen,

etsipenak gainditzen,

laguntzen diguna. 

Eta hori ez da ez edonor

ezta ere edozer edo edonon.

 

 

Bananeroak

Nola ez gara errepublika bananero batetan sentituko,

errepublika bananeroa bihurtu badugu gure herri hau.

 

 

Aulkia lehian

Lehia da bizitza,

mirari bat beraz

aulkia utziko digun

norbait aurkitzea.

 

 

Bikiak

Dibortziatu asko gaude,

egunerokoarekin etenean,

bizitza bikoitza dugu,

irudimen eta ametsarena,

-azaleratua edo ez-,

jokabidean gauzatzen duguna.

 

 

Koldarrak

Aurkariek ere ez dute bataila handirik irabazten.

Agian horregatik dira koldar mendeku txikiz.

 

 

Beti da garaia

Beti dugu, izan behar dugu,

une larrienetan ere,

arrain laranja bat bizitzan,

aldian aldiko unibertsoari

distira esperantzagarria emanez.

Beti da garaia ere

edozein unibertsori

arraintxoaren distira jartzeko;

problema ez da arrain laranja,

begiradaren distira baizik.

 

 

“Egunero hasten delako”

Jada ia ez dut atzera begiratzen,

nahikoa dut egunerokoarekin,

horrek betetzen ditu erabat

egunen ardurak eta asmoak.

Denbora gutxi geratzen zaidala,

-heriotza edo memoriarik eza-,

hori dut agian kezka iraunkorrena,

baina ez dakit sindromea den,

eta bada, ze izen duen.

 

 

Merezi du?

Hemendik aurrera mundu honetan

zer egiten dudan galdetzen dut,

baina erantzuna neure baitan dago.

Ezer ere ez edo ezer gutxi

dudala egitekorik da erantzuna.

Merezi duen jarraitzerik ere galdetzen dut,

baina ez dut erantzun erabakigarririk.

 

 

Ilunabarrean

Bart, oraindik gazte,

magia zuen bizitzak, 

eta ilunabar honetan ere

magia izaten jarraitzen du,

magia lausotuagoa arren.

 

 

Berriro

Itxaropena izan genuen garai hura

gogoratuko dugu euskaldunok.

Orain hurrengo egunsentira begira

jarri gara, berriro lanean.

Gaurkoari atxiki gabe,  

zakarrontzietan arakatzen hasi gabe,

besteen musuen zain egon gabe,

balizko baleko bakea egin arte.

 

 

Blaki

Blaki gutxi dagoela pentsatu dut

poemaren lehen erdia irakurtzean:

oso gutxi direla lagun leialak.

Blaki gehiago dagoela uste izan dut

bigarren erdia irakurtzean:

jan-txakur asko dagoela alegia.

Herriarekiko  atxikimenduak,

horrek salbatuko gaituela,

hori izan da nire itxaropen izpia

poemaren bukaeran

 

 

Marea

Behin eta berriro herri berri bat eraikitzen ahaleginduko gara,

mareak harrapatuko ez duen arte,

agian marea hartu beharko dugu kontutanago,

 

 

Minak

Mina-eremua uzten du nazioarteko itunak

“laguntza” eraman ostean,

minez ereinda geratzen da pertsonen harremana

elkarrengandik berezitu eta urruntzean ere.

Minez, era guztietako minez,

defendatu nahi dugu besteengandik aldentzean.

Minez ereiten ari gara

normalkuntzarako ahaleginen ondorengo aroa ere.

Minaz ere.

 

 

Errauts

Eta gu zerbait garelakoan.

Laster hezurrik ere ez dugu utziko,

hauts sakabanatuak besterik ez,

hilerria baino merkeagoa delako hauts bihurtzea.

 

 

 

ETXARRIKO HARITZA

 

Ia hila,

baina bizirik

 

 

Gernika

Denok dugu Berlin bat gure baitan,

baina oso gutxik Berlin bat eta pare bat ipuin,

eta asko gehiagok Gernika bat eta erasotzeko mila aitzakia.

 

 

Poema

Munduari, gizakiari, gizarteari,

egun bateko pultsua hartzea

hori da poema idaztea.

 

 

Politikoak eta gu

Eguneroko bizitza da guretzat Euskal Herria,

politikoek, aldiz, egunero ikuskizun egiten dute.

 

 

Gabriel askoa

Zenbat Gabriel Aresti gure herri honetan,

bizirik diraugun ezaugarri.

 

 

Polizia

Denok isiltzen dugu

hainbat pentsamendu

bierrik isildu gainera,

zipaio asko baitago.

 

 

Drogakalea

Ez da jada droga kalerik herrietan,

polizia jabetu baita kantoi guztiez.

 

 

Hauteskundeak

Gure belaunaldiak frankismo garaian

ezagutu zuen egoera bera

bizi du oraindik herriak,

hauteskunde komedia da

ordutik aldagai bakarra.

 

 

Kutsadura

Politikak kutsatutako gizarte honetan

hitzek ez dute esanahi berezko edo logikorik.

 

 

Etxarri

New Yorken zakurrak oinutsik.

uros bizi gara gu Etxarrin,

txakurrek zapatarik ez

zenbaitek New York amestu batera

alde egiten badu ere.

etiketak: Poeten uharan
Serafin
Serafin dio:
2017/02/07 11:10
Poema polit askoak. Eskerrik asko. Segi Jon idazten.
Iruzkina gehitu

Erantzuna formulario hau betez utzi dezakezu. Formatua testu arruntarena da. Web eta e-posta helbideak automatikoki klikagarri agertuko dira.

Galdera: Zenbat dira hiru ken lau (idatzi zenbakiz) ?
Erantzuna:
Aurkezpena

Jon Etxabe naiz. 1933an jaioa. Jubilatu nintzanean irakurtzea eta idaztea izan zen aukeratu nuen denbora-pasa nagusia. Mota ezberdineko hainbat material pilatu zait ordenagailuan. Haize bolada batek eramango nauen orri bat naizenez, material hori sarean jartzea pentsatu dut. Zatika eta sailka ateratzen joango naiz. Bideak erakutsiko dit zer eta erritmoa. Lotsa eta ridikulu sentipena sortarazten dit. Baina nahikoa zait bakar bati lan hau baliagarri bazaio.