Poeten uharan

JITOAN

1

Militarrena eta bakezaleena

oreka beti bortitza

bakea deitua

2

Beldur da herria,

keinuez eta hitzez haratago,

traizio berri baten beldur.

3

Urteetako biharamunean,

gatazkak dirauko,

seguruenik,

agian.

4

Asmo pila gauzatu nahi nituzke oraindik:

erdipurdi ditudan idazkiak txukundu, orraztu,

zenbait txoko berri ezagutu,

zenbait jatetxetan bazkaldu,

zine-antzerki-artelan-liburuz gozatu,

lagunen lagun iraun,

presoei hurbiltasuna eskaini,

guzti horretarako pilatzen ari naiz airea,

edozein unetan joan banoala jakinez,

arrisku biziko adinean nagoela kontziente.

              5

Badakit ez naizela lotsaz hilko

Bizitzak nahiko berme damait geroari begira

Baina badut ere zertaz lotsa

6

Herri taldeei lotuta,

idazten

jarraituko dut,

ahotsik gabe gelditu nahi ez dudalako,

erraustu arte bizirik nahi dudalako,

“ahotsik gabekoa ez da pertsona"

hala dio  poetak.

7

Kitatuak ditut aurrekoekiko zorrak,

hurrengo borrokei lotu nahi natzaie,

aurrekoen uzta, hurrengoen hazi,

une bakoitza izadi eternitatearen zati,

ez da beranduagoko jaiotzarik.

8

Denbora da bizitza,

baina ez denbora soilik,

gizakiok gaude denboran.

Hondartza da bizitza,

harri birrindua  hondarra,

gizakiok birrindutako harria.

Itsasoa da bizitza,

dakar darama harea,

geuk ehozko hondarra.

9

Aukeramena,

gizakiaren ahalmena,

inoren esku utzi ezin dena.

10

Aukeragunea,

ez orain ez  hemen,

lapurtuko ez digutena.

11

Oroimena,

gizakiaren oinarria,

oraina argituzko argia,

geroaren esperantza,

jakituriaren hauspoa.

12

Besteena irakurriz,

norberarenaz lotsati,

nahiz luma dardaratiz,

badu zertaz alegrantzi,

plazara eginez jauzi,

eginen dut letretan igeri.