Poeten uharan
ESNA AMETS - EZEREZA
ESNA AMETS
Gauez lo egin behar dela uste zuen
Baina esna amets egiten ikasi zuen
Zazpigarren egunean goizeko zazpietan
Loak hartzen baitzuen
Egunez asma ezin zituen ipuinak
Zetozkion beilaren kulunkan
Baina lehen argiak xurgatzen zizkiolako
Ezin zituen idatzi hurrengo goizean
EZEREZA
(Kontuz, gogoeta hauek zuloan zulatuak egon daitezke).
Itsu geratu zen
eta ikusten hasi zen
EKIA
I
Jaiotzen da
egunero
laino ostean arren
han dago
eguzkia
II
eguzkia badoa
gogoari atseden eman
eta badator
III
belzten nau
argitzen du
IV
norabidea
argitzen du
bideratzeko era bakarra.
V
bai
sua izatez
geriza utzi dezake.
VI
eguzkitan koloretsu
hegan datorren tximeleta
bizipoza
VII
Zentroa
mugimenduaren ardatz
ai edonon balego
VIII
sentitzen dut eguzkia
berak sendotzen dit barnea
sentitzen dut eguzkia
neu naiz neure eguzkia.
IX
begiratzen dit
bizia ematen dit
X
argiak
berea du geriza
horretan babesa
XI
badator eguzkia
gaurkoa
beste bat izango da
gaurkoa
berdina izango da
biak batera
badator eguzkia
XII
zure baitan
dago eguzkia
XIII
eguzkiaren bidetik
etorri nintzen
HARKAITZAK
II
mendia
harri biluzia
humusez jantziz
gizatartu zuen
gizakia
III
geldi dagoelako da
bizitzaren habia
harkaitza
isil eta geldi
denboraren lekuko
jakituriaren pausaleku
harkaitz batzuk porotsuak dira
V
harriduraz malgu
beregana itzuli nintzen
harkaitzak han zirauen
han dirauko geldi
hondeamakina basatiak
harri bihurtzen duen arte
VI
galdera egin diot harkaitzari
harkaitza izan nahi dut
harkaitzarteko lorea, sugandila,
letra oneko poeta akaso,
arrailetan hauts bihurtu arte
VII
harkaitz oro mugitzen da
gizakiak nahi badu
VIII
ez dago harkaitz bat mugitzerik
inguruak zirkinik egin gabe
harkaitzak solidarioak dira
IX
harkaitz gainean eserita
munduaren zati zara
harkaitzean zut zelatan
mundukide
harkaitzean etzanik
kosmosaren taupada
X
harkaitza, baretasuna,
harkaitza, hitzordua
harkaitza, bizipoza
harkaitza, zarenaren isla
XI
harkaitz goria omen munduaren erraiak
azalekoei begiratzen diet nik
bihar mendira igoko naiz
LILIAK
I
Nork ez du jaso lore bat
azken euskarri gisa
II
Loreek ere
zauriak dituzte.
III
Hurrengoa da
azkenaren esperantza
IV
Lorea fosil bihurtu zen
bizi-izpi baten ispilu
V
Usaintzen dut
barnean dut lilia
VI
Loreak eta gu
elkarri begira
arintzen dugu ibilia
bizitzaren errekan
GEISHA
I
“ezer ez dakidala dakit”
esan zuen norbaitek
II
zuria, kolore guztien bilduma da
beltza, argirik eza
III
ez da beti izan
auskalo beti izanen den
gizakia
IV
funtsean
dena da hutsa
V
bakardadea sentipen bat da
gizakiaren aurretikoa
VI
argi ibili,
munduaz beste egin behar dugu
VII
galtzen zarenean soilik
aurki dezakezu bidea
VIII
zuhaitzetik jaitsi ginen,
zuhaitza zen aberria
IX
pauso bakarra edozein bidean
norbera izan
X
bizitza maite
ez dut beste ezeren beharrik
XI
gizaki bat naiz,
ez dut beste esatekorik
LAINOAK
1
Lainoek markatzen dute denbora
laino-ezak lehortean
urdin-ezak euritean
2
Lainoa begien pausaleku pentsamenduen isla
izan lainoen lagun beraiei begira amets egiteko
lainoak zaparrada bota dezake edozein momentutan
3
Lainoa amorante bat bezala da
4
Lainoei begira etzan nintzen, eta irudi iheskor bilakatu nituen
lainoei soa zait atseden lainoa nire laguna da
5
Zeru urdinaren bestaldean izarrak irensten dituzte zulo beltzek
eta gu lainopeko hutsunean salbu
UHINAK
II
izaditik gatoz
olatuak itsasotik bezala
haitzuloan gorde ginen
olatuak haitzetan bezala
III
olatuak etenik gabe datoz
itsaso barean ere
IV
haitz olatuen arteko maitasuna
gizakien artekoaren parekoa da
V
olatuak
itsasora bidea darakust
VI
olatuei begira
aparra dakust
amets bat erne da
VII
olatu guztiak dira ia berdinak
VIII
olatuak itsasotik datoz
olatuak hondartzan hiltzen dira
IX
beti dago olatu bat zain
bere gandorrean bidaiatzeko
XI
olatuen gandor izanen naiz
itsasotik hondartzara
MENDI
I
lasaitu eta babestu
egiten zaitu mendiak
atseden eta gerizpe
II
eten gabe aldatzen da mendia
baina ez da mutantea
III
estuki biltzen gaitu mendiak
zeru-marrarainoko lautadan ere
IV
txoria kaiolan bezala
atxiki nahi dugu mendia
kaiola oro hilobi
V
mendia nire anaia
eguzkitan zein ekaitzean
VI
mendiaren magalean gaude
nonahi eta beti
VII
mendi-lurruna gara
VIII
mendia hitza da
IX
gu geu gara mendia
HAIZEA
I
haizeak
biluzik uzten gaitu
II
haizea
ondorioetan ikusten dugu
III
haizean egiten dute indar hegoek
IV
haizearekin dantzatuz
biluzten da zuhaitza
naturaren harmonia
V
haizea ebatu zuten errotek
alea irin bihurtu zuen haizeak
eta haizea joan egin zen
VI
ontzia geldi dago
bela hiletan
haizea ametsa da
haizea ametsa da
bela hiletan
ontzia geldi dago
VII
Gatoz
zalaparta apur bat
eta bagoaz
haizea gara
VIII
haizean
gelditzen dira
hitzak
IX
ez banengo bezala egon
ingurua egurastu
haizea lakoa nahi nuke izan
X
haize zurrunbiloak
berritzen gaitu
HUTSIK
I
begiak itxita
ilunpean ikusi
ezjakinean
jakitun
hori da hutsik
II
barnea hustuz
sortzen da artea
III
hitzik gabeko hutsa
IV
hutsean topatu ahal da
bila ibili gabe
V
ezerezean
berdinak dira
kanpoa eta barrua
VI
beregan badu
edonondik edanen du poesia
VII
hutsik non
pausoa han
VIII
hutsik dagoenak
edonon du
dena
IX
nire hutsean zegoen guztia
X
neu naiz ezereza