Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / Mispillibar / Poeten uharan

Poeten uharan

Jon Etxabe 2017/01/02 09:59
Esna amets - Ezereza

 

 

ESNA AMETS - EZEREZA

 

 

 

ESNA AMETS

 

Gauez  lo egin behar dela uste zuen

Baina esna amets egiten ikasi zuen

Zazpigarren egunean goizeko zazpietan

Loak hartzen baitzuen

Egunez asma ezin zituen ipuinak

Zetozkion  beilaren kulunkan

Baina lehen argiak xurgatzen zizkiolako

Ezin zituen idatzi hurrengo goizean

 

 

 

EZEREZA

 

(Kontuz, gogoeta hauek zuloan zulatuak egon daitezke).

 

Itsu geratu zen

eta ikusten hasi zen

 

 

EKIA

 

I

 

Jaiotzen da

egunero

 

laino ostean arren

han dago

 

eguzkia

 

 

II

eguzkia badoa

gogoari atseden eman

eta badator

 

 

III

belzten nau 

 

argitzen du

 

 

IV

norabidea

argitzen du 

 

bideratzeko era bakarra.

 

 

V

bai

 

sua izatez

geriza utzi dezake.

 

 

VI

eguzkitan koloretsu

hegan datorren tximeleta

bizipoza

 

 

VII

Zentroa

mugimenduaren ardatz 

 

 ai edonon balego

 

 

VIII

sentitzen dut eguzkia

berak sendotzen dit barnea

 

sentitzen dut eguzkia

 

 neu naiz neure eguzkia.

 

 

IX

begiratzen dit

bizia ematen dit

 

 

X

argiak

berea du geriza

 

 horretan babesa

 

 

XI

badator eguzkia

 

gaurkoa

beste bat izango da

 

gaurkoa

berdina izango da 

 

biak batera 

 

badator eguzkia

 

 

XII

zure baitan

dago eguzkia

 

 

XIII

eguzkiaren bidetik

etorri nintzen

 

 

 

HARKAITZAK

 

II

mendia

harri biluzia 

 

humusez jantziz

gizatartu zuen

gizakia

 

 

III

geldi dagoelako da

bizitzaren habia

harkaitza 

 

isil eta geldi

denboraren lekuko

jakituriaren pausaleku 

 

harkaitz batzuk porotsuak dira

 

 

V

harriduraz malgu

beregana itzuli nintzen

 

harkaitzak han zirauen 

han dirauko geldi

hondeamakina basatiak

harri bihurtzen duen arte

 

 

VI

galdera egin diot harkaitzari 

 

harkaitza izan nahi dut

harkaitzarteko lorea,  sugandila,

letra oneko poeta akaso,

arrailetan hauts bihurtu arte

 

 

VII

harkaitz oro mugitzen da

gizakiak nahi badu

 

 

VIII

ez dago harkaitz bat mugitzerik

inguruak zirkinik egin gabe

 

harkaitzak solidarioak dira

 

 

IX

harkaitz gainean eserita

munduaren zati zara 

 

harkaitzean zut zelatan

mundukide 

 

harkaitzean etzanik

kosmosaren taupada

 

 

X

harkaitza, baretasuna,

harkaitza, hitzordua

 

harkaitza, bizipoza

harkaitza, zarenaren isla

 

 

XI

harkaitz goria omen munduaren erraiak

azalekoei begiratzen diet nik

 

bihar mendira igoko naiz

 

 

 

LILIAK

 

I

Nork ez du jaso lore bat

azken euskarri gisa

 

 

II

Loreek ere

zauriak dituzte.

 

 

III

Hurrengoa da

azkenaren esperantza

 

 

IV

Lorea fosil bihurtu zen

bizi-izpi baten ispilu

 

 

V

Usaintzen dut

 

barnean dut lilia

 

 

VI

Loreak eta gu

elkarri begira

arintzen dugu ibilia

bizitzaren errekan

 

 

 

GEISHA

I

 “ezer ez dakidala dakit”

esan zuen  norbaitek

 

II

zuria, kolore guztien bilduma da

beltza, argirik eza

 

 

III

ez da beti izan

auskalo beti izanen den 

 

 gizakia

 

 

IV

funtsean

dena da hutsa

 

 

V

bakardadea sentipen bat da 

gizakiaren aurretikoa

 

 

VI

argi ibili,

munduaz beste egin behar dugu

 

 

VII

galtzen zarenean soilik

aurki dezakezu bidea

 

 

VIII

zuhaitzetik jaitsi ginen,

zuhaitza  zen aberria

 

 

IX

pauso bakarra edozein bidean

norbera izan

 

 

X

bizitza maite

ez dut beste ezeren beharrik

 

 

XI

gizaki bat naiz,

ez dut beste esatekorik

 

 

 

LAINOAK

 

1

Lainoek markatzen dute denbora

laino-ezak lehortean

urdin-ezak euritean

 

2

Lainoa begien pausaleku pentsamenduen isla

izan lainoen lagun beraiei begira  amets egiteko

lainoak  zaparrada bota dezake edozein momentutan

 

3

Lainoa amorante bat bezala da

 

4

Lainoei begira etzan nintzen, eta irudi iheskor bilakatu nituen

lainoei soa zait atseden lainoa nire laguna da

 

5

Zeru urdinaren bestaldean izarrak irensten dituzte zulo beltzek

eta gu lainopeko hutsunean salbu

 

 

 

UHINAK

 

II

izaditik gatoz

olatuak itsasotik bezala

haitzuloan gorde ginen

olatuak haitzetan bezala

 

III

olatuak etenik gabe datoz

itsaso barean ere

 

IV

haitz olatuen arteko maitasuna

gizakien artekoaren parekoa da

 

V

olatuak

itsasora bidea darakust

 

VI

olatuei begira

aparra dakust

amets bat erne da

 

VII

olatu guztiak dira ia berdinak

 

VIII

olatuak itsasotik datoz

olatuak hondartzan hiltzen dira

 

IX

beti dago olatu bat zain

bere gandorrean bidaiatzeko

 

XI

olatuen gandor izanen naiz

itsasotik hondartzara

 

 

 

MENDI

I

lasaitu eta babestu

egiten zaitu mendiak

 

atseden eta gerizpe

 

 

II

eten gabe aldatzen da mendia

baina ez da mutantea

 

 

III

estuki biltzen gaitu mendiak

zeru-marrarainoko lautadan ere

 

 

IV

txoria kaiolan bezala

atxiki nahi dugu mendia

 

kaiola oro hilobi

 

 

V

 mendia nire anaia

eguzkitan zein ekaitzean

 

 

VI

mendiaren magalean gaude

nonahi eta beti

 

 

VII

mendi-lurruna gara

 

 

VIII

mendia hitza da

 

 

IX

gu geu gara mendia

 

 

 

HAIZEA

 

I

haizeak

biluzik uzten gaitu

 

 

II

haizea

ondorioetan ikusten dugu

 

 

III

haizean egiten dute indar hegoek

 

 

IV

haizearekin dantzatuz

biluzten da zuhaitza

 

naturaren harmonia

 

 

V

 haizea ebatu zuten errotek

 

 alea irin bihurtu zuen haizeak

 

eta haizea joan egin zen

 

 

VI

ontzia geldi dago

 

bela hiletan

haizea ametsa da

 

haizea ametsa da

bela hiletan

 

ontzia geldi dago

 

 

VII

Gatoz

zalaparta apur bat

eta bagoaz

 

haizea gara 

 

 

VIII

haizean

gelditzen dira

hitzak

 

 

IX

ez banengo bezala egon

ingurua egurastu  

 

haizea lakoa nahi nuke izan

 

 

X

haize zurrunbiloak

berritzen gaitu

 

 

 

HUTSIK

 

I

begiak itxita

ilunpean ikusi

 

ezjakinean

jakitun

 

hori da hutsik

 

 

II

barnea hustuz

sortzen da artea

 

 

III

hitzik gabeko hutsa

 

 

IV

hutsean topatu ahal da

bila ibili gabe

 

 

V

ezerezean

 

berdinak dira

kanpoa eta barrua

 

 

VI

beregan badu

edonondik edanen du poesia

 

 

VII

hutsik non

pausoa han

 

 

VIII

hutsik dagoenak

edonon du

dena

 

IX

nire hutsean zegoen guztia

 

 

X

 neu naiz ezereza

 

etiketak: Poeten uharan
Iruzkina gehitu

Erantzuna formulario hau betez utzi dezakezu. Formatua testu arruntarena da. Web eta e-posta helbideak automatikoki klikagarri agertuko dira.

Galdera: Zenbat dira hiru ken lau (idatzi zenbakiz) ?
Erantzuna:
Aurkezpena

Jon Etxabe naiz. 1933an jaioa. Jubilatu nintzanean irakurtzea eta idaztea izan zen aukeratu nuen denbora-pasa nagusia. Mota ezberdineko hainbat material pilatu zait ordenagailuan. Haize bolada batek eramango nauen orri bat naizenez, material hori sarean jartzea pentsatu dut. Zatika eta sailka ateratzen joango naiz. Bideak erakutsiko dit zer eta erritmoa. Lotsa eta ridikulu sentipena sortarazten dit. Baina nahikoa zait bakar bati lan hau baliagarri bazaio.