Poeten uharan

ESNA AMETS - EZEREZA

ESNA AMETS

Gauez  lo egin behar dela uste zuen

Baina esna amets egiten ikasi zuen

Zazpigarren egunean goizeko zazpietan

Loak hartzen baitzuen

Egunez asma ezin zituen ipuinak

Zetozkion  beilaren kulunkan

Baina lehen argiak xurgatzen zizkiolako

Ezin zituen idatzi hurrengo goizean

EZEREZA

(Kontuz, gogoeta hauek zuloan zulatuak egon daitezke).

Itsu geratu zen

eta ikusten hasi zen

EKIA

I

Jaiotzen da

egunero

laino ostean arren

han dago

eguzkia

II

eguzkia badoa

gogoari atseden eman

eta badator

III

belzten nau 

argitzen du

IV

norabidea

argitzen du 

bideratzeko era bakarra.

V

bai

sua izatez

geriza utzi dezake.

VI

eguzkitan koloretsu

hegan datorren tximeleta

bizipoza

VII

Zentroa

mugimenduaren ardatz 

 ai edonon balego

VIII

sentitzen dut eguzkia

berak sendotzen dit barnea

sentitzen dut eguzkia

 neu naiz neure eguzkia.

IX

begiratzen dit

bizia ematen dit

X

argiak

berea du geriza

 horretan babesa

XI

badator eguzkia

gaurkoa

beste bat izango da

gaurkoa

berdina izango da 

biak batera 

badator eguzkia

XII

zure baitan

dago eguzkia

XIII

eguzkiaren bidetik

etorri nintzen

HARKAITZAK

II

mendia

harri biluzia 

humusez jantziz

gizatartu zuen

gizakia

III

geldi dagoelako da

bizitzaren habia

harkaitza 

isil eta geldi

denboraren lekuko

jakituriaren pausaleku 

harkaitz batzuk porotsuak dira

V

harriduraz malgu

beregana itzuli nintzen

harkaitzak han zirauen 

han dirauko geldi

hondeamakina basatiak

harri bihurtzen duen arte

VI

galdera egin diot harkaitzari 

harkaitza izan nahi dut

harkaitzarteko lorea,  sugandila,

letra oneko poeta akaso,

arrailetan hauts bihurtu arte

VII

harkaitz oro mugitzen da

gizakiak nahi badu

VIII

ez dago harkaitz bat mugitzerik

inguruak zirkinik egin gabe

harkaitzak solidarioak dira

IX

harkaitz gainean eserita

munduaren zati zara 

harkaitzean zut zelatan

mundukide 

harkaitzean etzanik

kosmosaren taupada

X

harkaitza, baretasuna,

harkaitza, hitzordua

harkaitza, bizipoza

harkaitza, zarenaren isla

XI

harkaitz goria omen munduaren erraiak

azalekoei begiratzen diet nik

bihar mendira igoko naiz

LILIAK

I

Nork ez du jaso lore bat

azken euskarri gisa

II

Loreek ere

zauriak dituzte.

III

Hurrengoa da

azkenaren esperantza

IV

Lorea fosil bihurtu zen

bizi-izpi baten ispilu

V

Usaintzen dut

barnean dut lilia

VI

Loreak eta gu

elkarri begira

arintzen dugu ibilia

bizitzaren errekan

GEISHA

I

 “ezer ez dakidala dakit”

esan zuen  norbaitek

II

zuria, kolore guztien bilduma da

beltza, argirik eza

III

ez da beti izan

auskalo beti izanen den 

 gizakia

IV

funtsean

dena da hutsa

V

bakardadea sentipen bat da 

gizakiaren aurretikoa

VI

argi ibili,

munduaz beste egin behar dugu

VII

galtzen zarenean soilik

aurki dezakezu bidea

VIII

zuhaitzetik jaitsi ginen,

zuhaitza  zen aberria

IX

pauso bakarra edozein bidean

norbera izan

X

bizitza maite

ez dut beste ezeren beharrik

XI

gizaki bat naiz,

ez dut beste esatekorik

LAINOAK

1

Lainoek markatzen dute denbora

laino-ezak lehortean

urdin-ezak euritean

2

Lainoa begien pausaleku pentsamenduen isla

izan lainoen lagun beraiei begira  amets egiteko

lainoak  zaparrada bota dezake edozein momentutan

3

Lainoa amorante bat bezala da

4

Lainoei begira etzan nintzen, eta irudi iheskor bilakatu nituen

lainoei soa zait atseden lainoa nire laguna da

5

Zeru urdinaren bestaldean izarrak irensten dituzte zulo beltzek

eta gu lainopeko hutsunean salbu

UHINAK

II

izaditik gatoz

olatuak itsasotik bezala

haitzuloan gorde ginen

olatuak haitzetan bezala

III

olatuak etenik gabe datoz

itsaso barean ere

IV

haitz olatuen arteko maitasuna

gizakien artekoaren parekoa da

V

olatuak

itsasora bidea darakust

VI

olatuei begira

aparra dakust

amets bat erne da

VII

olatu guztiak dira ia berdinak

VIII

olatuak itsasotik datoz

olatuak hondartzan hiltzen dira

IX

beti dago olatu bat zain

bere gandorrean bidaiatzeko

XI

olatuen gandor izanen naiz

itsasotik hondartzara

MENDI

I

lasaitu eta babestu

egiten zaitu mendiak

atseden eta gerizpe

II

eten gabe aldatzen da mendia

baina ez da mutantea

III

estuki biltzen gaitu mendiak

zeru-marrarainoko lautadan ere

IV

txoria kaiolan bezala

atxiki nahi dugu mendia

kaiola oro hilobi

V

 mendia nire anaia

eguzkitan zein ekaitzean

VI

mendiaren magalean gaude

nonahi eta beti

VII

mendi-lurruna gara

VIII

mendia hitza da

IX

gu geu gara mendia

HAIZEA

I

haizeak

biluzik uzten gaitu

II

haizea

ondorioetan ikusten dugu

III

haizean egiten dute indar hegoek

IV

haizearekin dantzatuz

biluzten da zuhaitza

naturaren harmonia

V

 haizea ebatu zuten errotek

 alea irin bihurtu zuen haizeak

eta haizea joan egin zen

VI

ontzia geldi dago

bela hiletan

haizea ametsa da

haizea ametsa da

bela hiletan

ontzia geldi dago

VII

Gatoz

zalaparta apur bat

eta bagoaz

haizea gara 

VIII

haizean

gelditzen dira

hitzak

IX

ez banengo bezala egon

ingurua egurastu  

haizea lakoa nahi nuke izan

X

haize zurrunbiloak

berritzen gaitu

HUTSIK

I

begiak itxita

ilunpean ikusi

ezjakinean

jakitun

hori da hutsik

II

barnea hustuz

sortzen da artea

III

hitzik gabeko hutsa

IV

hutsean topatu ahal da

bila ibili gabe

V

ezerezean

berdinak dira

kanpoa eta barrua

VI

beregan badu

edonondik edanen du poesia

VII

hutsik non

pausoa han

VIII

hutsik dagoenak

edonon du

dena

IX

nire hutsean zegoen guztia

X

 neu naiz ezereza