Kontakizunak
TXINT
Izar batetik laguntxo bat zetorren gure Lur planeta hau ezagutzera.
TXINTzen bere izena. Mikroskopikoa zen.
- Ilargi adarrean utziko dut espazio-ontzia, eta kohetetxoan joango naiz Lur planetara.
Botoitxo bati eman, bizkarreko kohetetxoa piztu eta han atera zen ziztu bizian.
- Epel-epel eguzkitan, ze ondo, iufi !!!.
Bat-batean hotz sentitu zuen, laino bateko zurrunbilo baten barruan zegoen. Tanta bat jo eta bertan gelditu zen irten ezinik, preso. Urezko globo baten barruan zegoen, arraintxo bat bezala. Ur-tanta hori zen orain bere egontokia.
Lasterrera zuri zuri zegoen inguru guztia, zuri bihurtua zen ur- tantoa, ez zuen ezer ikusten, ezin zen mugitu ere egin, trinkoagoa zen orain lehengo egontoki bigun malgu hura: beherantz zetorren polili-poliki, kulunkatuz, elur-maluta baten barruan. Halako batean, plast!, lur gainean gelditu zen.
- Elurra, elurra, ze ondo, gaur ez dugu eskolarik!, entzun zuen.
- Elurrezko panpina eginen dugu.
Astindu, irabiatu eta zapaldua izan zen umeen eskuetan.
Lasaitasuna etorri zen ondoren: elur-panpina baten zatitxo bat bilakatua zen.
Epel-epel sentitu zen hurrengo goizean, ur-tanta bihurtzen ari zen elur-maluta eguzkiaren berotasunaren eraginez.
- Ze begiratoki aparta!.
Elur-panpinaren sudur puntan zegoen.
Elur-pilotak jaurtiz edo irristatzen umeak, jendea harat-honat, neska-mutilak eskiatzen, etxeak, kaleak, zuhaitzak zuri... ikusten zituen.
- Ze ondo, eguzkitan bero-bero, pentsatu zuen.
Baina Pum!, lurrera erori zen. Urtzen ari zen elurra. Putzu batetan zegoen berehala, irristan gero, eta gutxira han doa gure TXINT zelaian gain beheran errekasto batetan ur-tanta barnean zabuka.
- Ze txirrista atsegina.
Egin du joanaldi bat, inguruko tantak desagertuz doakioz.
- Baina non desagertzen dira nire hainbat ur-tanta kide?.
Konturatu zen belarrak ura behar duela bizitzeko eta xurgatu egin zituela tanta asko.
- Tira! Oraingoz libratu nauk.
Bat-batean itzulipurdika zihoan, biraka batean, ia mareatu arte. Harri tartean, “klin-klan” soinua entzuten zuen. Eskerrak ur-tanta kolpe-leungailu ona zen. Bide luzea egin zuen errekatxoan. Askenez dena baretu zen, ibai zabal baten erdian aurkitzen zen. Patxadako bidea egin zuen handik aurrera.
- Zenbat gauza berri!.
Herriak, loreak, trenak, lantegiak, txalupak, arrantzaleak, txakurrak, zuhaitzak, zelaiak, hainbat gauza ikusi zituen bidean, … eta jende asko. Eguzkia ikusi zuen egunez eta ilargia gauez. Zeru izartsua ere. Haien artean zegoen bere izarra.
Itsasoan bukatu zuen azkenean, eta olatu batek psisss hondartzara bota zuen.
- Ze hondar beroa, hemen kiskalduko nauk!.
Baina lurrun bihurtu zuen eguzkiak ur-tantoa. Aske zegoen TXINT.
Gorantz zeraman orain lurrunak.
Bizkarreko erreaktorea piztu eta, pzzz …, ilargira bidea hartu zuen, erreaktorearen bila.
- Agur Ttanto!!.
- Agur TXINT.