BURUTAPENAK 6

Joanekoak

Betikoa eta betirakoa, bihar ez naiz gaurkoa izango.

Altxor bat da denbora kontzienteki galdua.

Antzua da biharko ongarri ez den gaurko denbora.

Betierekoa, orain infinitua; infinitua, betiereko oraina.

Denbora ez da existitzen, izakiak dira existitzen direnak: dialektikaren jolas atsegina.

Denbora gelditzea bezala da atzera jauzia.

Erlatiboa da denboraren iraupena, ezberdina baita une bakoitzaren abiadura norberaren aldartearen arabera.

Eskeletoa dantzan, bizi garen seinale; eskeletoa hauts, bizi berri baten ongarri.

Etekinak egiten du emankorra edo antzua denbora.

Eternitatea, etenik ez duen etena duten existentzia duen etenik gabeko existentzia.

Eternitatea, heriotza gainditzen duen balizko ustez errealitatea.

Ihes egiten digu batzuetan denborak, hurrengoan, aldiz, atxiki egiten gaitu.

Iragana, tarteka faltan botatzen dugun oraina.

Konortea galtzerainoko oinazea edo gozamena da infinitua.

Presaka, behin ere ez; bizkor, behar den guztietan.

 “Oh tempora!”, berea du nostalgia iraganak.

Zimurrez harago, asko aldatzen du denborak.

Bitxiloreak

Edonondik jotzen duela ere, baretzen ez den haizea da bizitza.

Absurdoa da bizitzaren logika.

Arbolatik eroritako frutari begiratuz: ez digute baimenik eskatu jaiotzeko,  eskatuko ere hiltzeko.

Betitik betirakoa den hilkorra  da bizidun oro.

Bizitza, oroitzapena besterik ez da.

Bizitzako une oro da bidegurutzea, zeuk aukera duzuna da bide zuzena, gero okertuko arren.

Bizitzaren ardatza omen arima delakoa: animaliek eta landarek ba ote arimarik.

Erantzunik gabeko galdera da bizitza.

Gorputza eta arima, bi engranajeon haginak doitzean dago bizitzaren oreka.

Ikuspegi orokor bat behar dugu zatika bizi nahi ez badugu

Lausoa da bizitza atzera begiratuz, aurrera begiratuz, aldiz, misterioa.

Partxis jokoa da bizitza, dadoa botatzen ari gara etenik gabe ia ze zenbaki aterako.

Uneoro esnatzea da bizitzea.

Uneoro esnatzen jakitea, bizitza orekatu baterako ataka.

Zorien erritmora pausoa egokitzean datza bizitzaren zientzia.

Bizi-minak

Ez nazala inork heriotzatik salbatu.

Asko dira aurrez heriotzaz gozatzen dutenak, ikus besterik ez dago hainbat panteoi.

Berdinketan uzten gaitu denok heriotzak, bizitakoaren aberajean dago kontua.

Gorpuarekiko naturaren zikloa atzeratzea da hilerrietako panteoia.

Heriotzak salbatzen gaitu mundu honetatik.

Hilerriko loreak, maitasunaren lotura.

Hilko garela ziur arren hilezkor sentipenean bizi gara.

Izatea ematen du jaiotzak, izana heriotzak.

Jaiotzatik dugu txalupa zain Estigia ibaian.

Legeak hausteko dira: hil beharrarena da iskin egin ezin diezaiokeenetariko legeetariko bat.

Naturak gordetzen ditu gorpuzkinak, baina kontzientzia oro irensten du heriotzak.

Ze zurtz uzten dituen heriotzak hildakoaren hurbilekoak.

Maiteminduak

Bizitza argitzen duen egunsentia da amodioa.

Amodioa eta sexua, bikiak.

Amodio orok beti du Godot bat zain, edo Kleopatra bat.

Amodioa eta sexua, itsasaldi honetako ontziaren oihala eta aingura.

Amodioaren itzala aurkitzen duen bikotea da iraunkorra.

Barne musikaren oihartzuna izan behar du maitasunak.

Fereka goxoa da batzuetan maitasuna, ezten mingarria bestetan.

Edertasuna, errealitateari norberak ematen dion geruza gozagarria.

Erro sakonak bota ohi izan ditu bikotearengan maitaleak zein amoranteak.

Ezpainek, bakoitzarenak bere zaporea.

Gauza askotaz egin behar da beste maitasunak iraun dezan.

Gozoa da maitasun-itsasoan igeri egitea.

Harrapakina aukeratzera bultzatzen du piztia amodioak.

Hego-haizearen antzerakoa da amodioa, batzuetan leun, hurrengo zakar, euria edo ekaitza dakar baretzean.

Itsas handia bezalakoa da maitasuna, olatu handi batek irensten zaitu ustekabean.

Izartegiaren antzerakoa da amodioa, ze elkarren hur, ze urrun elkarrengandik aldi beran izarrok.

Airea da bizipoza, hegoez janzten du maitasunak.

Maitasuna, etenik gabeko birakarekin zorabiatzen gaituen haize-orratza.

Maitasuna ez da txantxa.

Maitasunean, begiek mintzo.

Maitea, zimeltzen den lorea.

Maiteminduarentzat urtaro oro udaberri.

Maitemintzeak oreka galarazten du, eta harmonia ere dakar.

Maitale erromantikoak balizkoa amets.

Norberarenaz harago,  inor gutxiren barnea zirrararazten du maitasunak.

Olagarroak adina beso nahi lituzke maitaleak bikotearen azala ferekatzeko.

Sentipen eta oroipen gozoren bat utzi ez duen amodioa ez da izan amodioa.

Tranpolin jauzia bezalakoa  da maitemintzea, amets-hegada uretan murgilduz irrikaz.

Ze goxoa den errotaren glakada errotarriari eragiteko ura dakarrenean amodioaren errekak.

Ze mozorro ezberdin, deigarriak edo txepelak, hartzen duen maitasunak.

Zorabio bizigarrian irensten gaitu maitemintzearen zurrunbiloak

Zedarriak

Legedia, irteerarik gabeko norabide bakarreko autopista.

Arrazoia entelekia da justiziarekiko.

Boterearen harresi eta gotorleku da legedia.

Kontuz ahala duen bakezalearekin, bortxa erabiliko baitu liskar edo gerra aitzakiaz.

Legea, ibilbidea ezarriz esklabutzen gaituen erraila.

Legea, mendekoentzat katea, ahaldunenentzat babesa.

Legedia, ahaldunen injustiziak zigorgabetzeko tresna.

Ona eta txarra, araua nork jarria, hor dago koska.

 “Unibertsala” kontzeptu bat denez ez da garunetatik at existitzen, antzerakoa gertatzen zaio “eskubide” hitzari, ez da gauzatzen aldarrikapenetatik kanpo.

Jakin-minak

Dakigun guzti hori da zientzia, esperientziaz frogatua.

Absolutua eta erlatiboa, anaia bikiak.

Aitzinera begira ari da beti zientzia, gibelera begiratzen duenean ere; egunean-eguneko korapiloei erantzun bila dabil, aldiz, filosofia.

Denok egiten dugu gogoetaren bat bizi dugunari buruz: gizaki oro da filosofo.

Dugunari buruz egiten den gogoeta denez, oso eguneroko zehatza da kalekoon filosofia.

Filosofoa, garunetako kiribiletan bihurrituta dabilen gizakia.

Garenari eta inguratzen gaituenari buruzko bakoitzaren iritzia da filosofia, baldintzek kutsatua beti.

Hegan jartzen dute ideiek, lurrera itsasten gorputzak.

Hezkuntza, kulturaren misterioak argitzeko indusketa lanen esparrua.

Irakasle onak berak taxutzen du ikasgaiaren tenpusa, ikasgaiak, aldiz, irakaslearena.

Ironia, hitzen irribarrea.

Jakintza, jakin-minaren ondorioa.

Jokabidea da printzipioen bermea eta ziurtagiria.

Neurgailu bat da aritmetika, berak ematen baitu ikaslearen hainbat ahalen neurria.

Zer da zientzia, nor da jakintsu: definizioa eta definitua, izanak gainditzen du sarri esana.

Zer den garrantzitsuena, hori da edozein aukeraketa aurretik erabaki behar dena.

Zientzia zirrikitu iluneko labirintua.

Zientzialaria, labirintu ilunean dabilen itsua.

Zientziaren akatsak, arma hilgarriak gehienak.

Zientziaren gaiak soilik dira eboluzioaren aztarnak.

Banintz

Komenientzia eta asmoa, kontrajarrien hautua.

Ekintza beti da pentsamendu gauzatu bat.

Esnatzea, errealitatearen astindua.

Hotzak ere erre egiten du.

Komunikabideen erronka, zabortegi ez bihurtzea.

Neuronak zer diren badakigu, beraien eraginkortasunaz ezer gutxi.

Psikiatriaren  bidezidor bat da neurologia, ala alderantziz.

Oinazea, menderatzen zaituen bizipena.

Ondo-gaizki: arauez harago  beste zer askoren arabera dago jokabidearen zilegitasuna.

Ospitalea, gizaki matxuratuen tailer mekanikoa.

Psikologoa, apaizaren ifrentzu laikoa.

Zuzentasun ofiziala edo legala beti da interesatua.

Banu

Baneuka eta banengo, balitz-aren lehengusu.

Amets oparoak ditu gonazaleak, urria zaio, aldiz, uzta.

Eragin handiagoa du zorionean bakoitzaren jarrerak gertakizunak baino.

Erpina eta osina, utopiaren ifrentzuak biak.

Aurkia da esana, esanaren ifrentzua egina, gehienetan interesek baldintzatuak biak.

Fededuna osatzen du psikiatrak.

Jin eta joan, batzuetan eztia, garratza hurrengoan.

Gozamen dardaratiaz harago, frekuentzian dago orgasmoaren gakoa.

Gozamenaren zenbatekoan ez dago zorionaren funtsa,  une bakoitzari berea ematean baizik.

Masturbazioa, bikotearen absentzia.

“organo” eta “orgasmo”, hitzak behintzat antzerakoak.

Pasakorra izanik plazera, iraunkorra egiten du bizitza.

Penen artean poza aurkitzea da zoriona.

Siesta edo biaoa, nekea eta nagitasunaren mugako aterpea.

Une laburrez eta dosi txikiez gozatzean ohi da zoriona.

Zoriona, baldintzak baldintza, norberak sortzen du, ez zaio inori zor.

Zoriontsua behar du izan matematikan poesia aurkitzen duena.

Malutak

Unibertsoa, sinfonia polifonikoa.

Animalien artean bezala, bortxakeriak eta nor gehiago lehia daude landareetan ere.

Belar ebakiaren lurrina, udaberriko usaimenaren tximeleta.

Eguna eta gaua, bata bestearen ifrentzu.

Elur zuria, eguzkipean zuriago.

Elurra mara-mara, bizitza zabuka.

Elurra, sentiberatasuna berotzen duen tapaki hotza.

Itzala eskaintzen du palmondoak,  umeltasun urrienari ere ura xurgatzen dio kaktusak: basamortuko miraritxoak.

Neguan ikusi ahal da argien eta osoen baso barnea.

Neguko loreek ba ote errebindikaziorik udaberriari.