BURUTAPENAK 6

Izan nahiak

Arima, gizakiarekiko jokoetan komodin  erabilienetarikoa.

Aingeru guardakoa, elizak jarri zigun bizkartzaina.

Alderdi politikoen paretsuak dira erlijioak, bereari begiratzen dio bakoitzak.

Bada karitatea egiteko aukera ematen digutelako pobreekin esker onekoak izan behar garela dioen kristau ondo-bizirik.

Betiera, betiko betikoen iruzurra.

Deabrua, elizak gizakiari jarritako borreroa.

Deabrua eta jainkoa, anaia bikiak.

Deabrua, kontaezin forma hartzen duen ahaldunen baliabide eragilea.

Ekaitzik gogorrenak baino gehiago ikaratzen du kristaua zerurik ezak, ala alderantziz?.

Erlijioa lo-belarra omen; eta zer, denok hartzen ditugu analgesikoak nahigaberen bat dugunean.

Fedea, ezinaren baliabidea.

Fededun adina titi dituen errapea da Eliza, baina pribilegiatuek soilik edoski ahal dute bertatik.

Fededun bakoitzak jartzen dio muga jainkoari.

Fededuna, irteera gabeko labirintoko ibiltaria.

Fededunek eta fedegabeek errealitate bera ikusten eta bizipen antzerakoak sentitzen dituzte, baina ezberdin izendatzen.

Fedegabeak oraina, fededunak zerua, lurrean biek zoriona.

Irla batean galduta urrunean ontzi bat amesten duen naufrago bat da fededuna.

Jainko bat duenak badu nolabaiteko bizitzeko oinarria.

Jainkoa, arazo guztietarako panazea edo saltsa guztietako perrexila.

Jainkoa, bakoitzak bere bizitzaren ardatz jartzen duen hori da jainkoa.

Jainkoa, beti zelatan dugun begi oroikuslea omen.

Jainkoa, erantzunik gabeko gutunen postontzia.

Jainkoa eta Zesar, bakoitza bere mailan, harrapariak.

Jainkoa  ez da ipuin kontu bat, tragedia baizik askorentzat.

Jainkoa, giza ezinaren sorkuntza.

Jainkoa, izua eta paradisua, biak ditu ifrentzu.

Jainkoa, pozoitzen duen baltsamua.

Jainkoa,  zernahi koloreko betaurrekoa.

Jainkoa, txar denak kenduta asmakizun ona.

Jainkoek eta Jainkoak ez dute ezer doan oparitzen.

Lotu egiten ditu pobreak jainkoak, ahaldunei aldiz gehiegikeria askorako ataka zabaltzen.

Lurrean zeru izpi bat ez aurkitzea da infernua.

Karitaterako aukera ematen omen pobreek: kristau faltsuek esana.

Komikotik asko du zenbait santujalek.

Sinesmena, neurria baikortasunak jartzen dion filosofia.

Sinesten ez dena edo ezin dena sinetsi beharra da fedearen arazoa.

Sinetsi beharrak egiten gaitu fededun.

Zenbat ateo fededun, eta zenbat fededun ateo.

Zer noiz eta nola dio erlijioak, besterik da aintzat hartzen dugun.

Teologiak gizakiaren logika du.

Ahalak eta ezinak

Pentsamendu atxilotuei presoaren mindura darie.

Akrata bihurtu zaizkigu demokratak: ez dute ez kontrolik  ez kritikarik onartzen.

Askatasuna, eho gabeko bizipena.

Askatasuna kate-begi ezberdin askoko katea izan ohi da.

Ate orok du bere giltza, nork eta non daukan hor dago giltzarria.

Atomoaren egitura ikusita, hutsaren segida da materia deritzoguna.

Deserosoa denean,  arazoari  buruz hitz egiten jarraitzea izan ohi da arazo horri iskin egiteko amarrua.

Eraso ezak, eta erasoko haute.

Erreberentzia, soka ikusezin baten lotura.

Ez dakiena ere irakatsi behar izaten du irakasleak.

Ezinaren aitorpena, ahalaren ataka.

Geroak erakusten du erabakikortasunaren eraginkortasuna.

Gogoetarako gogorik ez duenak, mami gutxi.

Goizaldeko tabernako edalontzian ito ziren askoren iraultzak.

Interes ezberdinen arteko zurrunbiloan, ustekabean ia beti, gizaki oro dago sekta bati katigatuta.

Izarren geldiak erakusten digu biraka gabiltzala.

Jo ta ke, lorpenerako ezinbesteko baldintza.

Kale orok bere kale-kantoia.

Katearen luzaerak damai askatasunaren neurria

Katearen nolakotasuna, giza askatasunaren baldintza.

Konplikazio orok du irtenbidea, korapilatsuenak ere.

Kontzienteki edo ez, askatasuna da bai gizakiaren bai gizartearen ardatz nagusietariko bat.

Laino artean agertzen zaigun izar baten ñi-ñir iheskorra besterik ez da zoriona, bizitza argitzen diguna.

Lainoek kateatu egiten dute.

Milioika aurreko gurasoen seme-alaben azken kate-begia gara bakoitza,  eta gu bakoitza ondorengoena, bakoitza bere erantzukizunarekin.

Natura V Gizakia, galtzaileen arteko gerra.

Norberaren oreka nola gorde da gizakiaren lehia nagusienetarikoa, sinfonia zailagoa baino lorzailagoa baita barne harmonia.

Ohean irakurri edo idaztea, gabeziaren baten ezaugarri.

Orokorra beti herren.

Pipermina buztanpean jartzen zaionean aztoratzen da astoa.

Sarri da barrea zerbaiten estaldura.

Tentagarri daude beti gaizkirako bidezidorrak.

Uko asko eskatzen du zintzotasunak.

Unekoa eta finitua bakoitza, eternoa eta infinitua da gaitza, betidanik, etenik gabea, itxuraz betikoak izan baitira gaitzok.

Zalantza, bizitza aldats goran.

Egia V Gezurra

Egia, gezurren arkanoa - Gezurra, egia usteldua.

Ardo mindua da gehienetan egia.

Behin ere ez dira neutroak ez baietza ez ezetza.

Edertasuna, errealitateari norberak ematen dion geruza gozagarria.

 “Egia osoa”, gezur baten tapakia.

Egia eta errealitatea, gizakiaren betiko paradoxa.

Eraginkortasuna ez da beti gaitasunaren ezaugarria.

Ergelenarena, egia borobilena.

Eternorik ez dagoenez, betiko eta betirako egiarik ere ez.

Ez dago egia borobilik hitz zaparrada jariotsuenean ere.

Ezinbesteko orok ohi du ordezkariren bat.

Gezurrak baino beldur gehiago eragite du egiak.

Gezurraren ganduaz bilduta dago defenditu egin behar den egia.

Hankamotza omen gezurra, baina ibilera azkar eta luzekoa.   

Hutsa bera ere errealitate bat da, existitzen den ezereza.

Jaki ekologikoak eta pertsona natural-naturalak, zalantza sortarazten dute biek.

Kazetari, harrapari.

Kolore ezberdina jartzen badiogu ere betaurrekoari, berean dirau bestaldeko errealitateak.

Kontuz kanpolarrosarekin, arantzak ditu.

Uste orok bere tolesa.

Zentzumenak izanik erruen iturri, ezer ba ote erreala denik?.

Esanak eta izanak

Ametsa, errealitatearen ifrentzua.

Akratak oinetako oro estu.

Arkimedes asko dugu mundua mugitu nahian, palanka gutxi baina.

Babeslea bera babesten du babesa ordaintzen duenak.

Beharkizunik ez dakarrenean da amore ematea ahultasuna.

Berea behar du izan zuhurtasuna ezbaiak

Biografia, argazkia, autobiografia: ispilua.

Bihotza koloreztatzen duten heinean  dira udaberri banderak.

Doakotasunak eskuak lehor, bihotza heze.

Dohatsua arantzak ziztatuta ere arrazoiari erreparatzen dion gizakia.

Eragilea denean da balekoa ezadostasuna.

Eraginkortasuna ez da beti gaitasunaren ezaugarria.

Etika eta kosmetika, estakurua estaltzeko balizko estetika.

Ezerk ez du etekinik doan.

Gurasotasunaren udaberriak, loraldi motza.

Hartu beharreko oro beti dator berandu, eman beharrekoa goizegi.

Historia, geldiezinaz gain misterioa bat da, iritziak iritzi, esplika ezina delako.

Historia, hortz zorrotzeko zerra.

Historia idatzia, ispilu batean desitxuratutako iragana.

Hitza, ahalaren arma, interesaren morroi beti.

“Ikusi makusi”,  okulistaren jolasa.

Ilargia, askoren iparrizarra.

Inork idatzitako oroitzapenak, hori da biografia.

Jasatea analgesiko bihurtzen denean langa jartzen zaio aurrerapenari.

Mesias oro, tentuz hartu beharreko pertsonaia.

Miresmen orok du konplexu ganduren bat.

Nonbait egoteak ez du esan nahi bertan zaudenik.

Norberarentzat ere bizi-lege direnean dira baliagarriak balioak.

Oinetako dotoreak ez du gozoagoa egiten ostikada.

Oztopo-lasterketa da zintzoaren  ibilbidea.

Pasa edo kontrapasa, urtaro orotan tirokatzen dute usoa politiko eskopetariek.

Platerean zurt,  jakien destinoa gastronomia loratuetan.

 “Sentitzen dut” orok zerbait samingarria  du beti berekin, erruduntasun bat ezkutatzen du gehienetan.

Sabana dirudite jatetxeek: animaliak jaki-ehizan; itsasoa agian: nork tenk eginen karnatari.

Sorgorra, doinu ezberdinen konpositorea.

Unibertsaltasuna, egunerokotasuna ehuntzen duen atxikiezin hori.

Ur gazia ez da gozagaia edateko, baina ze gozagarria itsas bainurako.