Eibarko periferiatik

Zorionak Maialeni txapela lortzeagatik. Gozada bat izan da zure bertsoak entzutea. Amets ere heldu da azken buruz-burukora. Orain lau urte atean geratu zen (4. Maialen 3.arekin berdinduta), eta gaurkoan lortu du goraino heltzea. 

Goizeko azken lanean, kartzelakoan, azken artikulua idazten dagoen kazetariaren paperean jarri dituzte bertsolariak. Hona hemen Ametsek bota dituen hiru perlak:

Hamasei urte ta Egunkarian
hasi nintzen bekario
Martxelok hantxe jarri ninduen
beste baten gregario
Gero Berrian saiatu nintzen
lan onaren ondorio
gero Argian serio
besten hitzaren jario
Berrogei urte pasatu ditut
berrogei kalendario
Orain lumari tintaren partez
malko pila bat dario

Reala igotzen ikusi nuen
ta ahaztu nituen penak
kontatu nitun lehen pausoak
herri palestinarrenak
Nola hogei urte iraun zituen
Evo gizon indigenak
Eta gure preso denak
zirela senideenak
Notizi on asko idatzi ditu
nere kazetari senak
baina oraindik gehiago dira
idatzi gabe daudenak

Hauxe dut nere azken eguna
askatu dut alkandora
Luma malkoen atzetik joan da
paper fin zurian gora
Eta gero prest maketarekin
hor daukat ordenadora
gaur egin behar dut froga
nere bizioa droga
idatz dezadan: "muga urtu da
Euskal Herria libro da"
Ez da egia baina egia
bihurtuko da gerora!

Eta Maialen. Zer esan honi buruz? Zorionik beroenak. Ez dago hitzik-eta. Hona hemen Txapeldunaren azken agurreko bertsoa:

Gogoratzen naiz lehengo amonen
zazpi gaineko gobaraz
Gogoratzen naiz lehengo amonaz
gaurko amaz ta alabaz
Joxei ta zuei mila zorion
miresmenaren zirraraz
ta amaituko dut txapel zati bat
zuek guztiontzat lagaz
Gure bidea ez da errexa
bete legez, juizioz, trabaz!
Euskal Herriko lau ertzetara
itzuliko gara gabaz
Eta hemen bildu dan indarraz
grinaz eta poz-taupadaz
herri hau sortzen segi dezagun
euskaratik ta euskaraz

Jon Lopategik irabazi zuen txapelketa hartako hainbat bertso behin eta berriz entzun ditugu etxean, Andoni Egañak eta Xabier Euzkitzek zortziko txikian egindako batzuk adibidez, bata etxekoandrea eta bestea etxeko azulejoak jartzera etorritako langilea zirelako gaia emanda kantatutakoak.

Aurtengo Txapelketa Nagusiko saio batzuk jarraitzeko aukera izan dut, ez presentzialki, Internet bidez baizik, Info 7 Irratia eta Bertsoa.com atarietatik. Finalera gustura joango nintzateke, baina igande goizean zehar beste konpromiso bat dut eta tarteren baten irratiaren bidez jarraitu beharko dut.

Entzun ditudan saio apurretan Maialen Lujanbioren bi bertso aipatu nahiko nituzke, biak Bergaran jokatutako finalerdian kantatutakoak.

Lehenengoa kartzelako gaiari erantzunez bota zuen lehenengoa. Hauxe zen Bergarako kartzelako gaia: "argazkilaria zara, oraintxe iritsi zara gertakariaren lekura eta lanean hasteko prest zaude". Hona Maialenek bota zuen lehenengo bertsoa:

Irratiak zion kaleetan
zela jendetza demasa:
pankarta baten ostean oihuz
bete kale eta plaza.
Egoera da tentsoa eta
bazun iskanbila traza;
hemen norbere hitzari eusten
ere ez dago erraza.
Oraindik entzuten da oihartzuna
hori pelotazo jasa,
lurrean odol arrasto batzuk
ta tentsiozko arnasa
Kordoietik hara hona nabil
foto bila nere kasa,
baina kaskodun batek esan dit:
"hemen ez da ezer pasa"

Mikel Laboaren "Eguzkiak urtzen du goian" abestiaren doinua eta neurria erabiliz hiru bertso bordatu zituen Maialenek Bergaran.

Binakako lanean, Beñat Gaztelumendirekin ere lan ederra egin zuen, honako gai honekin: "Zuen semeak neska bat bortxatu eta hil zuen. Haren aurkako epaiketa gaur hasiko da eta oraintxe sartu zarete epaitegian". Hona Maialenek bota zuen azken bertsoa:

Ikasiko zun ordun kanpoan
zegon denbora apurrean;
Kontuak kontu neskaren ama
distantzia laburrean.
Eska dezaket errukia edo
belaunikatu lurrean;
baina 'barkatu' zein hitz hutsa den
heriotzaren aurrean.

Ea nork irabazten duen igandean BECen. Orain lau urte norbaitek kantatu zuen moduan BECtekada espero da bertan. Maialenek irabaztea ederra litzateke!

Audio-playerrak EuskalTubekoak dira eta jatorrizko audioa Koska Irratiarena da. Eskerrik asko!

Mont Saint Michel

Abuztuko lehenengo astean Sevillako Burguillos herrian izan nintzen Espainiako Bigarren Mailako Taldekako Xake Txapelketako II. Multzoko epaile nagusi gisa, horren astean, astebetez Eibarren, hara eta hona. Oporretako hirugarren eta azken astean etorri zen Normandiarako bidaia.

Ia antolaketa gabe, maleta eta argazki kamara kotxean sartu, bisitatu beharreko lekuen zirriborroa egin, GPSa Leireren ahotsarekin prestatu, iPodean mp3 batzuk sartu eta aurrera! Jokin eta Iñakirekin egindako zirriborroaren arabera, Mont Saint Michel izan zen lehenengo helburua.

Arratsaldean heldu ginen bertara eta jendetza izugarria zegoen. Mendia eta kontinentea lotzen dituen errepidea kotxez gainezka zegoen, inguruko zelaiak kotxe eta karabanaz josita eta itsasoa gorantz ari zen. Toki ikusgarri da, agian ez genion xarma berezirik igarri ez ginelako goizean goiz edo gauean berandu iritsi, edo ez genuelako eguzkia itsasoan sartzen ikusi, baina leku ederra zen. 

Beste pare bat orduko gidaldiaren ostean iritsi ginen Caenera, bertan hartu genuen-eta ostatu, hiri kanpoaldeko hotel baten.

Longues-Sur-Mer-eko bateriak

Hotelean bertan, 4 €ko garagardo baten aurrean, prestatu genuen hurrengo eguneko txangoa.

Abuztuaren 20a: E-Eguneko hondartzak

Bayeuxko museoa eta E-Eguneko hondartzak, Arromanchestik hasi eta Utah-beach-eraino. Arromanches-era iristean itsasoa oraindik goian zegoen eta ezin izan genuen hondartza bere osotasunean ikusi, hau da, Londonen eraikitako portu artifizialaren hondakinak ez genituen osorik ikusi. Handik Longues-Sur-Merren dauden bateriak ikustera joan ginen. Han daude oraindik alemaniarrek aliatuen erasoaren aurka egiteko erabili zituzten bunker, begiraleku eta kainoi izugarriak. 

Handik Omaha Beach-era joan ginen. Amerikarrek horrela bataiatu zuten 8 kilometro inguruko hondartza eta hantxe egin zuten lehorreratze handiena. Han dago oraindik alemaniarren begiralekua, hondartza guztia puntatik puntara ederto ikusteko moduan. Baina hondartzaren gainean dago inguruko toki beldurgarriena: amerikarren Collevilleko hilerria. Bizkarrezurrean hotzikara bat sentitu nuen hango gurutze eta judutarren izarrak ikustean. Ia bukatu ezineko ikuspegia dago bertan, loreak nonahi, eta isiltasuna. Han dabilen oro hunkituta balego bezala barruraino iristen den isiltasuna. Izugarria.

Collevilleko amerikarren hilerria

Point-du-Hocetik pasatu ostean, Saint-Mere-Eglisera ere joan ginen, bertako kanpandorrean egon baitzen bi orduz paratxutista amerikar bat bere burua hilda zegoenarena egiten aurkariek eraso ez zezaten. Bertatik Utah beach-era joan ginen. Ordurako berandu zen eta errepide eta hondartza hutsik zeuden, lurrak jendea irentsi izan balu lez.

Abuztuaren 21a: Caen

Hondartzetan zehar ibili ostean, hurrengo egunean Caen bera bisitatzea izan genuen helburu. Lehenengo Gerraren Memorialeko Museoa, goiz guztia eman genuen bertan, gerraren aurrekari, gerra bera eta ondorengoak ikusi eta aztertzen: argazkiak, oroigarriak, mundua nola geratu zen, ...

Arratsaldean Caenen zehar ibili ginen: gaztelua, abadiak, portua eta kaleetan zehar ibilaldi luzea eginez.

Abuztuaren 22a: Cherbourg eta Redoutable itsaspekoa

Alemaniarren hilarriak

Cherbourgera bidean Le Cambeko Alemaniarren hilerrian gelditu ginen. Amerikarrena izugarria bazen, alemaniarrena gehiago gustatu zitzaidan. Badirudi alemaniarren oroigarri txarrak besterik ez daudela Normandiako bazterretan, eta bertan dauden gurutzeak barruraino iritsi zitzaizkidan. Haritzen artean daude gurutze beltzak bertan. Jenderik ez zebilen eta isiltasuna aldameneko autobideko autoen zaratak bakarrik eteten zuen. Zirraragarria.

Cherbourgen zer ikusi ez genekien baina agian zorteak lagunduta, Cite de la Mer edo Itsasoaren Hirira jo genuen. Zer ikusiko eta Frantziako Armadak erabailitako Redoutable izeneko itsaspekoa ikusi genuen. Asko pentsatu gabe sarrera ordaindu eta barruan izan ginen. Itsaspeko nuklear baten tripetan izan ginen (aspalditik kenduta dauka indarra emateko nukleo nuklearra), misilak jaurtitzeko tokia ikusi, kontroleko gela, kapitainaren gela...

Le Redoutable itsaspekoa

Arratsaldean kalean zehar genbiltzala, lorategi baten barruko etxetxo baten, museo natural-etnografiko bat ikusi genuen. Disekatutako animaliak, mineral pila bat, Amerika, Asia, Ozeania eta Afrikako hainbat tresna eta momia bat ere bazituen museoa. Sorpresa ederra hartu genuen.

Bueltako bidaian, hondartzaz hondartza etorri ginen eta frantsesak muskuiluak hartzen ikusi genituen. Hori da frantsesek duten afizioa. Badakigu orain arratsaldeko 17:00etan kaleetatik desagertzen direnean nora joaten diren: muskuiluak batzera!

Abuztuaren 23a: Saumurreko tankeen museoa

Bigarren egunean komentatu zuen Iñakik Saumurren tankeen museo bat zegoela eta itzulerako bidean orduerdiko geldialdia edo egin beharko genuela berau ikusteko. Esan eta egin. Eta ederra museoa aurkitu genuena! Bigarren mundu gerrako tankeak, frantsesak, alemanak, Tiger-ak, Sherman-ak (izenak ikasi ere egin egin ditut ;)), modernoagoak, amerikarrenak, israeldarrak, Golkoko Gerran erabilitakoak, NBEk erabiltzen dituenak, beste hainbat herrialderenak, berriak, zaharrak, izorratuak, ondo dabiltzanak... Deskubrimentu zoragarria izan zen.

Saumurreko museoko tankeetako bat

Eta hortxe bukatu zen gure bidaia, hainbat orduan zehar Bordele eta Baiona arteko zuhaitzen artean gidatu ostean (badirudi basoa ez dela inoiz bukatzen), abiapuntuan ginen berriro.

Balorazioa ezin hobea izan da, mezu honetan jarri ditut argazki batzuk baina askoz gehiago ditut (panoramikaren bat ere egin behar dut), ea Flickr edo nora kargatzen ditudan, 5 egunetan 300 argazki baino gehiago egin ditut-eta.

Hurrengoa nora? Nork daki, baina hau bezalakoa izan behar bada, izan dadila berehala :)

Imagen del GPS Supratech Dedalo

Irudikoa duzue nire GPSa, Supratech etxearen Dedalo modeloa. Ez da beste munduko bat, bat gehiago. Hala ere ez da TomTom etxearen softwarea duen horietakoa eta beraz ezin zuzenean Eibar.ORG elkarteak prestatutako ahotsak erabili.

Berehala hasi nintzen GPS horretan TomToma instalatzea posible zen ala ez aztertzen eta aurkitu nuen bai informazioa. www.puntosdeinteres.es webguneko foroetan zehar bilatu ostean hauxe aurkitu nuen: Supratech Actea GPSan TomToma instalatzeko tutoriala.

Tutoriala ez nuen zehazki jarratu, nire TomTom bertsioan zeuden mapak beste karpeta baten zeudelako, baina bestela nahiko erraza izan da GPSa lagunen ahotsekin jartzea. Nire kasuan, tutorial horretan aipatzen den CurrentMap.dat fitxategiaren edukia ondokoa da:

0   \SDMMC\ES_and_PT_plus_major_roads_of_WE\

Nire GPSaren SD memoria txartela SDMMC bezala montatzen delako eta bere barnean dagoen karpeta horretan daudelako mapak.

Izan dudan arazo handiena GPSaren seinalea hartzen ez zuela izan da, baina tutorialaren aurreragoko orrialde baten dioen bezala, GPSa aukeratzerakoan "Otro GPS NMEA" aukeratu behar da, 4800 baudeko abiadurarekin eta COM7 portuan. Hori eginda, berehala hartu du nire posizioa.

Ondoren Leire, Iban, Amatiño eta Iturriren ahotsak kopiatu, collected.ini fitxategia ezabatu eta GPSa abiaraztean han agertu zait Iturri ferrya hartzeko esanez. Biba !!!

Oharra: tutorialean dioen lehenengo fitxategia lortu nahi baduzu, hementxe daukazu. Ez da TomTom nabigatzailea, ez da GPSak berez dakarren programa, Windows Esploratzaile bat besterik ez da, baina Dedalo GPSak duen hasiera menu horrek automatikoki Mobilenavigator barruko Mobilenavigator.exe fitxategia exekutatzen du, eta TomToma instalatu ahal izateko Windows Esploratzailea behar duzu.

Larunbatean, nahiz eta bidea jakin, ea Leirek gidatzen nauen Donostiara !

La Salle ikastetxetik poligonora erreka gainetik pasatzen den zubiaren ondoan, erreka justu zubi azpitik pasatzen den inguruan, lore batzuk ikusi izan ditut CodeSyntaxen lanean hasi nintzenetik. Lanera oinez joan ohi naiz eta egunero lau aldiz pasatzen naiz bertatik, eta nahiz eta lehenengoan atentzioa deitu zidan, orain ia ohartu ere ez naiz egiten. Egia esan, ahaztua dut noiz aldatu zituzten loreok azken aldiz. Batzuk, gainera, plastikozkoak dirudite eta besteak lehortuta daude.

Bulegoan komentatu izan dugu horko lore horien kontua behin baino gehiagotan. Zer ote diren, nork jartzen ote dituen...

Batek baino gehiagok, behin baino gehiagotan, sektaren baten kontua direla esan du. Sineskeriaren batengatik hor utzitako loreak.

Beste norbaitek, orain dela urte batzuk hor gertatu zen auto istripu bategatik familiakoren batek utzitako loreak zirela esan zuen beste behin.

Garrantzia gehiegirik ez nion ematen, orain dela aste batzuk kontua etxean komentatu nuen arte. Egun haietan euri asko egiten ari zen eta amamak, betiko moduan, segituan esan zeban "Ené, errekia be bete-bete einda etorriko da poligonitik be(he)rá, eztá Mikél?". "Bai" nere erantzuna. Holakotxe egualdixa ein zeban baten eruan zittuan ufalak bihargin batzuk oin dala urte batzuk. Ondiok be hantxe egoten dira lorak ipinitta.

Badirudi, Poligonoa egin aurretik, eta Orbe baserrikoak autoen desguazea hor jarri aurretik, errekaren kanalizazioan tunel bat egiten zeudela han langile batzuk. Bat-batean euria hasi eta tunelpean babestu ziren, han seguru egongo zirelakoan. Baina euria gelditu ez, eta erreka handitzen hasi zen eta halako baten ufalak jo eta eraman egin zituen. Batzuk Maltzagan agertu omen ziran.

Inork gehiago ez dit istorio hau konfirmatu, baina etxean guztiek zuten horren berri. Ez dauka sekta baten xarmarik, baina Azpeitikoak ikusita, agian hobe sektarik ez bada, ala?

Norbaitek istorioa konfirmatzerik badu askoz hobeto, igual Serafin edo Amatiño edo "los viejos del lugar" akordatuko dira, edo Asier eta Aintzanek entzungo zeben euren grabazioetakoren baten.

Gaurko albistea da, milaka erreferentzia dago blogosferan, eta nire txoko honetatik azken agurra besterik ez diot eman nahi. 1972an egin zen famatu, aurretik jokatu zituen Estatu Batuetako txapelketa guztiak (8 guztira) irabazi ostean. Bere garaiko Maisu Handi gazteena izan zen eta 1972an Boris Spasskyri irabazita, Munduko 11. Txapeldun bihurtu zen.

Txapelketa hartan gertatutakoak gogoangarriak dira, mila gora-beheraren ostean eta hainbat alditan kexatu ostean irabazi baitzuen. Jende askok dio joku psikologikoa oso garrantzitsua izan zela txapelketa hartan, Fischerren eskaera asko eta askok Spassky bere onetik ateratzea lortu zutelako.

Edonola ere, mendebalde eta ekialdearen arteko borrokaren ikur bihurtu zen, xakean sobietarrei irabazi zien lehen Estatu Batuarra izan baitzen. Haren ostean, 1975ean FIDE Nazioarteko Xake Federakuntzak titulua kendu eta Anatoly Karpovi eman zion bien artean jokatu beharreko matcha jokatzeari uko egin ziolako. Orduandik Bobby Fischer handia desagertuta egon zen.

1992an agertu zen berriz, Spasskyrekin jokatutako Munduko Txapelketako partiden 20. urteurrenean, Yugoslavian agertu ere. Ordurako Yugoslavia, Nazio Batuen Erakundearen embargo edo blokeopean zegoen eta han irabazitako diruekin blokeoa saihestu izana leporatu eta gaizkileen zerrendan sartu zuen FBIk. Hura izango zen bere azken agerraldi publikoa.

Orduandik zurrumurruak besterik ez ziren entzun xakearen munduan. Fischerrek Interneten jokatzen omen zuela ere esan zuen Nigel Short Maisu Handi britainiarrak, eta irailaren 11ko atentatuak izan zirenean Estatu Batuek hura merezi izan zutela ere esan omen zuen Filipinetako irrati baten.

Berria, 2004ko uztailaren 13an etorri zen Tokioko Narita aireportutik. Hango muga funtzionarioek atxilotu egin omen zuten Bobby Fischer kadukatutako pasaportea zeramalako. Estatu Batuek berehala eskatu zuten xakelari handiaren estradizioa baina atxiloketak 9 hilabete iraun zuen, 2005eko martxoaren 21ean, Islandiako parlamentuak bertako hiritartza eta pasaportea eman zion arte. Hiru egun geroago, martxoaren 24an heldu zen Fischer Reykjavikera.

Ordutik ez da gauza asko jakin berari buruz, Leontxo Garcia kazetari irundarrak oso ondo laburbildu zuen bere historia eta izaera abuztuan El Pais egunkarian argitaratutako artikuluan. Leontxoren azken aukera izan zen. Baina ez zuen lortu Fischer elkarrizketatzea. Jakin zen gauza apurretako bat, Suitzako banku baten zuen diru eta urrea, bankuak itzuli egin nahi izan ziola izan zen. Diru eta urre hori, 1992an Yugoslavian irabazitakoa omen zen, eta bankuak Estatu Batuen presioa jasan behar izan omen zuen.

Baina orain joan da. Ez nintzateke harrituko benetan hil ez balitz, hau da, guztia muntaia bat besterik ez bada. Egia izan ala ez, bakean utziko dute Fischer eta mito izatera pasatu da.

Jokalari bat hil da. Jokalari handi bat. Pertsona bat hil da. Munduko xakelari onena izandakoa hil da.

Eguneraketa: 2008/1/19

Azken antxoak ere azken agurra eman nahi izan dio Bobby Fischerri, Berria egunkarian:

2008/1/19an ZaldiEroak Berria egunkarian argitaratutako komiki-tira.

Oharra: artikulu hau idazteko hainbat eta hainbat artikulu irakurri ditut interneten, hona hemen irakurri ditudanetako batzuk eta Bobby Fischerri buruz gehiago jakiteko balio duten beste batzuk:

• Bobby Fischer dies in Iceland (Chessbase.com). Japonian atxilotu zutenetik gertatutako guztiaren jarraipenarekin
  
• Muere el genio del ajedrez, Bobby Fischer (Elpais.com)
• Bobby Fischer (Wikipedia) gaztelaniaz ere bai
  
• Top 10 Fischer accomplishments? (Susan Polgar)
• Bobby Fischer 1943-2008 (Mig Greengard)
• Bobby Fischer: ich bin ein Icelander! (ChessBase.com)
• Fischer se enroca en Islandia (Leontxo García)
• Rebelde en jaque perpetuo (Leontxo García)
• Bobby Fischer en la revista Life. David Lladaren artikulu sorta: 1, 2, 3 y 4

Azken orduko berria da: Linaresen, bertako txapelketa nahiko erraz irabazi ostean, munduko jokalari onena den Gary Kasparov-ek xakea utziko duela jakinarazi du.

El Periodico-n irakurri dezakegunez, xake profesionala utziko duela jakinarazi du. Leontxo Garcia kazetari irundarrak ere albistea jakinarazi berri du RNE-n

My Great Predecessors liburu sorta idazten ari da Kasparov azkenaldian, zalantzarik gabe xakearen historia izango dena idatziko du bertan, bere aurretik izan diren Munduko Txapeldun guztien inguruko liburuak baitira (erosi Amazon-en ingelesez edo Ajedrez21-n gaztelaniaz).

Albistea egia bada, galera handia izango da Nazioarteko xakerako, nahiz eta azkenaldian ez duen asko jokatu (Errusiako Txapelketa, Europako kluben txapelketa eta Linares), oraindik ere Nazioarteko Federakuntzaren Munduko Txapelketa biltzeko prozesu barregarriaren parte da, eta oraindik askok ez dugu, FIDEren aterpean, Munduko Txapeldun berriz ikusteko esperantza galdu.

Albistea komunikabide ezberdinetan Google News-en eskutik

Microsiervos-ek ere argitaratu du albistea.

Aspaldi izan zen azkenengo aldiz elurra Eibarko kaleetan ikusi nuen azken aldia. Iazko egun bat kenduta, esango nuke Iturburu utzi nuenetik ez dudala elurte handirik ikusi Eibarren.

Oraindik gogoan dut Iturburura oinez igotzen gineneko garaia. Autobusa ez zen etortzen Zubi-Gain-era eta elkarri galdetzen genion: Igoko al gara? Batek, amak ez dit uzten, besteak goazen lehen bailehen, besteak quedamos a las 10 en las torres, neskak berehala etxera... Azkenean dozenerdi bat lagun igo ginen pare bat aldiz. Jakina, Arraterako bidean kalean baino elur askoz gehiago egoten zen.

Iturburun bertan ere guztia elurrez estalita aurkitu genuen behin baino gehiago. Beheko zelaiak plastikozko poltsekin egindako "bideez" josita, eta irakasle guztiak poltsekin ez ibiltzeko esaten. Euren lana da, baina urtean behin egingo du elurra, eta gutxienez Iturbururaino oinez igo direnei utzi nahi dutena egiten :)

Kaka, eta argazki kamara Aneri lagata :( Asierrek atarako dau argazkiren bat ;)

Eguneraketa: Asierrek ein desta kasu. Ikusi:

Gaur goizean aurkeztu dut Donostiako Informatika Fakultatean nire Karrera Bukaerako Proiektua: OpenFlow lan-fluxuen kudeaketa sistemarentzat modulu gehigarrien garapena izenburupean.

Proiektua urritik uztailera artean Eibarko CodeSyntax enpresan garatu dut eta Fakultateko zuzendaria Arantza Irastorza izan da.

Dokumentazioa eta aurkezpena konprimatuta lor ditzakezu hemendik

Portzierto, proiektuari jarritako nota 9.5 izan da. Eskerrik asko tribunaleko Joserra Zubizarreta eta Aingeru Mayorri.

Momentuz Interneten ikus daitekeekn gauza bakarra LSI saileko webgunean ikus daitekeen nota da