Ze ezberdinak diren Bretainiako eta hemengo hondartzak
Saint Cast-le-Guildoko hondartza
Aurten ere xake-bidaia egin dugu abuztua hasteko. Aurtengo helmuga Bretainia izan da, bertako Plancoët herrian jokatu dugu txapelketa eta Saint Cast-le-Guildon hartu dugu ostatu.
Goiza edo arratsaldea libre izan dugun egunetan etxe ondoan genuen hondartzara joan ohi ginen. Lekua sobera izaten zen bertan, alde batetik tamainagatik eta bestetik jende asko ez zelako egoten. Baina nabarmenena isiltasuna zen.
Zure aldamenean zeudenen hitz erdirik ere ez zen entzuten. Munduaren beste puntan inork sekula bisitatu ez duen hondartza bat zirudien. Umeak jolasean bai, baina isiltasunean. Eta kotxeak hondartza ondoan uzteko tokia besterik ez.
Hara joan aurretik, eta baita ostean ere, gure kostaldeko pare bat hondartzatan egon nintzen eta espektakulua guztiz kontrakoa: aldamenekoarentzako (edo hondartza guztiarentzako) hitz egiten duena, haurrak negarrez, harea batetik bestera botatzen duena, ... Ah, nola heldu bertara? Hiru kilometro aurretik kotxeak errepide bazterrean... Garraio publiko maitea!
Deskantsatzeko eta lasaitasuna bilatzen duenarentzat guztiz gomendagarriak Bretainiako hondartza horiek. Pixkat urruti daude eta ura hotza dute (oso hotza), baina lasaitasunaren itsasoa dira.
