Zinera goazen emakumeak: gauza sinpleagorik...!
Umeek goizen egunkaria begiratzeko laga didaten tartetxoan, Julia Robertsen azken filmearen kritika irakurri dut azkar-azkar, Gontzal Agotek egindakoa. Lehen irakurketan iruditu zait ulertu dudala filmea eskasa zela, simpleegia, emakumeentzako moduko filme bat zelako. Gero pentsatu dut okerreko ondorioa aterako nuela, zehatz-mehatz ez zuela hori esango. Gauean berriro hartu dut egunkaria eta kritika berrirakurri dut.
Dio Agote jaunak ekoizleek badakitela zine-aretoak emakumezkoak betetzen dituztela, eta beraz horientzako moduko produktu klonikoak fabrikatzen dituztela.Horretarako, ikusle mota (ez nekien emakumeak ikusle mota bat ginenik) horren konplizitatea lortzeko, ez dute burua asko estutu behar, ez da beharrezkoa istorioa asko konplikatzea.
Ondo ulertu dut. Zinera gehien joaten direnak emakumeak dira, eta hauei atsegina emateko egin behar den filmak, gauzatxo sinple bat izan behar du, beraiekin identifikatuko dena, zailtasun handirik barikoa. Eman diezaiegun Julia Roberts ondo jantzita eta istorio ganorabako bat, gauen ohera poz-pozik joan daitezen. Sinpletasuna erakusten du batek horrelako sinplekeriatan erorita.
Ni izan nintzen Akma-Reul bo-at-da (I Saw the Devil edo Deabrua ikusi nuen) Zinemaldiko filmean aretotik lehenago atera nintzenetariko bat, nire aurrean aretoa utzi zuten guztiak emakumeak zirela. Ez nuen irakurri biharamuneko kritikan barruan geratu zirenen artean gehienak gizonak zirenez, eurentzako apropos egindako produktu bat zenik, indarkeriaz, krudelkeria gordinez eta odolez betetako pelikula bat.
Antzeko hausnarketa egin du beste pelikula baten gainean "Boquitas pintadas"-eko blogariak post honetan: http://boquitaspintadasnp.blogspot.com/2010/09/conoceras-al-hombre-de-tus-suenos.html Berak, baina, filmaren protagonisteren gainean dihardu. Interesgarria begitandu zait.