Higuina demasa
Joan zen astean idatzi nuen post hau, baina gogorregia edo, iruditu zitzaidanez, zakarrontzira bota nuen. Gaur egunkaria irakurri dudanean, berreskuratu egin dut. Gauza batzuk ez zaizkigu aldatu.
Donostia Eibar autopistatik autoz. Ez da oraindik eguerdia. Lanetik nator, lanean dihardut. Burua egitekoez beteta. Modu mekanikoan aurrean neukan ibilgailua aurreratu dut. Itzelezko bozinakada bota dit. Zer da hau? Zer egin dut gaizki? Alboko espilutik begiratzen dut atzera, eta aurreratutakoa ikusten dut. Kamioi handi bat. Kamiolaria ahoarekin eta ezpainekin keinuka daukat. Zertan dabil hori? Beheruntz begiratu eta momentuan konturatu naiz: uda da, soinekoa jantzita daukat, eta esertzerakoan izter erdirarte igo da. Jode, kamiolaria berotu egin da eta ezin agoantatu pailazoarena egiten.
Zelan diren gauzak, burura etorri zaizkit hain beste denboran ahaztutakoa, txikitan, nerabetan lagun artean isilpean kontatzen genituenak. Lagun gehienek geneukan istorioak kontatzeko: tipo bat bazter batean geuri begira zakila ateratzen zuenekoa. Ondotik pasatzerakoan gure neskatila belarrietara lizunkeriak botatzen zigutenekoa. Jende arteaz baliatuz ipurdia edo titiak ikutzen, edo sexua geure kontra igurtzitzen igartzen genuenekoa. Edo igogailu geundela tipo batek zakila astintzen zuenekoa eskuak likido zuriz bete arte. Eraso txikiren bat...
Gauza “ohikoak” neskatila ginela, ezer larriagorik ez. Baina hori dena agoantatu behar izan genuen, eta oraindik ere, parkingetan, argi gutxiko kaleetan gauez, atzera begiratzen dugu, badaezpada.
Kamiolariaren kontra gorrotoa sentitu dut, ahaztuta neuzkan higuinak eguneratzeagaitik. Aspaldi izandako neskatila honi demaseko higuina eragin dio.