Bitartean heldu eskutik
Sarritan detaileak dira gertakizun inportanteetan garrantzitsuenak. Detaileei erreparatuta gustatu dakizuke gauza bat ala ez.
Patxi Lopez-engan deigarri iruditzen zaidan detaile bat da da agerraldi publiko inportanteetara emaztearekin eta honi eskua emanda joaten dela. Horrela ikusi genuen Euskadiko Auzitegi Goreneko epaiketara sartu zenean, Legebiltzarrean Lehendakari aukeratzeko sartzerakoan, edo gaur Gernikako Batzarretxean zina egitera joan denean.
Ezingo nuke esan zergaitik, baina zerbaitek karranka egiten dit pertsona publiko batek bere lanari lotutako aurkezpen publiko batean, arlo pribatua agertzen duenean, alegia bere bizitza pribatuko kide bat erakusten duenean edo harekiko maitasun agerraldi publiko bat egiten duenean. Maitearen babesa, honeganako atxekimendua, gudariaren atsedena... Ez dakit oso ondo zer adierzi edo antzeztu nahi den horrelako erakustaldiekin, zergaitik nahasten diren arlo pribatua eta publikoa. Are gehiago horretarako tradiziorik edo ohiturarik ez dagoen herri honetan.
Ez naiz sartuko bikotekideek agintarien irudietan duten eragineko ur sakonak aztertzen: Carla Bruni Sarkozyri harrapakin ederra ehizatu duenaren harrotasuna ematen dio. Michelle Obamak estabilitatea, zentzua eta egunerokotasuna munduko gizonik boteretsuari. Horrelakoak ikustean, beti datorkit burura herritarrek pertsona bat hautatu dutela, ez haren bikotekidea.
Esango nuke politikarien artean bakarrik gertatzen dela bikotekidearen babes publiko agertze hau. Ez dut uste Athletic-eko jokalariak futbol zelaira bikoitekideari eskua emanda sartzen agertuko direnik hurrengo finalean.
López-ena izan daiteke keinu xalo bat, beste barik pentsatu gabea. Izan daiteke ezer berezirik ez izatea, ala erabat pentsatutako estrategia bat ahaltsuago emateko, ez dakit. Baina niri behintzat ez dit bat ere ondo ematen.