Beldurra eta beldurrak

Ez dut jakin pluralean, “beldurrak”, edo “beldurra” singular determinatua idatzi. Biak daude egon, baina ez dakit beldurretan, pluralaren barren barrenean, heriotzaren beldur singularra ez ote dagoen. Asko dira heriotzaren beldur ez direna diotenak, sofritzearena baino. Ez diet erabat sinisten. Baina hori sinistera heltzen badira, horrela izango da.  Siniskeria eta beldurra.

Ukaezina dena, beldurraren erabilpen bortxatzailea da. Beldurra, gizartea eta pertsonak kontrolatu eta manipulatzeko erabilia izan da, eta da. Berdin du estatubatuar “aske” izan edo kristau katoliko, kamikaze musulman, taliban drogatu, gudari nazional, subdito enpatxatu, demokrata konbentzitu edo kapitain frustratu.

Maquiavelok bere “Printzipea” izeneko lanean erabilpen honi buruz maisuki idatzi zuen. Eredugarri benetan. Harrigarria, filosofo florentziar hau hain jarraitua izaki, inork ez gehiago famatzea edo “Nicolas Maquiavelo” sariketarik ez antolatzea. Ah! Baina ezin da, ez ote du printzipeak eragindako beldurra arriskuan jarriko! Beraz, nahiz eta munduko agintari asko eta asko jarraitzaile finak izan, ezin publiko egin...BOTEREA GALTZEAREN BELDUR edo.

Horrela, beldurraren beldurraz, beldur eragile dira, terrorista alegia; baita gezurti profesional ere. Baina ez dute horrela sekula esango. Segurtasun, babes, askatasun, progresu, gaizkileen etsai, terroristen etsai, terrorismoa, terrorismoa, terrorismoa, terrorismoa, terrorismoa, demokrata eta horrelako hitzak erabiliko dituzte masssssmediatan aritzean. Gero, kontrolatu beharraren beharraz, RFID bezelakoak sartuko dizkigute edo uhin ezberdinen bitartez gure adimena manipulatzen saiatuko.

Beldurrari buruzko poema moduko bat aurkitu nuen sarean behin, temía estar solo hasten zela. Itzulpena egiteko ez dut larregi pentsatu, beraz zuzenketak eta bertsio hobeak onartzen dira, era honetan, beldurrarren aurka arituko gara  :

 nere burua maitatzen ikasi nuen arte 

hutsegiteko beldur nintzen
hutsegitea ez saiatzea zela ulertu nuen arte 

nitaz usteko zutenaren beldur nintzen
edozein modutan ere nitaz zerbait usteko zutela ikasi nuen arte 

onartua ez izatearen beldur nintzen
 nere bururarengan sinistu behar nuela ulertu nuen arte 

minaren beldur nintzen
hazteko beharrezkoa denaz konturatu nintzen arte 

egiaren beldur nintzen
gezurren itsusikeriaz ohartu nintzen arte 

heriotzaren beldur nintzen
bukaera baino, hasiera dela ikasi nuen arte

gorrotoaren beldur nintzen
ezjakintasuna besterik ez dena ikusi nuen arte 

erridikuluaren beldur nintzen
nire buruari barre egiten ikasi nuen arte 

zahartzearen beldur nintzen
jakituria egunetik egunera gehitzen nuela gogoratu nuen arte 

iraganaren beldur nintzen
gehiago ezin mindu ninduela ulertu nuen arte 

iluntasunaren beldur nintzen
izar argiaren edertasunaz jabetu nintzen arte 

aldaketaren beldur nintzen
tximeletarik ederrenak ere hegan egiteko metamorfosia behar zuela ikusi nuen arte 

maitasunak
beldurra aldentzen du eta beldurrak
maitasuna
eta ez maitasuna bakarrik
baita adimena
ontasuna
 eta
egia eta edertasunaren pentsamendu oro ere
 
etsipen mutua gelditzen da
azkenik beldurrak
gizatasuna bera ere uxatzen duela
 
Bizitza biziz bete deigun
eta erortzen bagara, gero beti gehiago dagoela ez dugu ahaztuko

bukaerarik badago, zoriontasun osoa da eta

- Pablo Ciappa -
 
 

Beldur bako egun zoriontsua pasatu!