Aitagurea

 
Evaristok oihuka zioen: La Religion Es Una Maldición (jerarquiak, patriotak eta idiotak beste baterako...), eta horrela izan da pertsonak kontrolatzeko erabili delako, berez eta era naturalean pertsonak bere askatasunerako behar duen garapen espiritualaz jabetuz, horretan bildurra ere erabiliz. Eta hau, maldizio garbia dela iruditzen zait.

Aitagurea edo Gure Aita delako otoitza, jatorriz arameoz ei da, Josu judeo-palestinoak hizkuntza horretan esan ohi baitzuen eta horrela idatzita omen dago Olibondoen Mendiko marmolezko harri handi baten. Bere itzulpenarekin zalantza asko daude eta itxura guztien arabera itzulpen horietan esangura jakin batzuk piskat desbideratu dira...betiko leloak, tentaldiak, pekatariak, zorrak...

Itzulpenean esangura posible ezberdin asko daude eta gure izatearentzat ariketa ez-didaktikoan buruz ikasteko erakusten zigutena, oso mugatua dagoen adiera bat da.

Elizaren interferentzia gabe egin daitekeen itzulpena horrelako zerbait izan daiteke:

Sortzailea (aita-ama), Bizitzaren arnas, soinuaren iturri, hitz gabeko ekintza, Kosmosaren Sortzaile!
Zure Argia bihurtu egizu distira gugan,
gure artean, barruan eta kanpoan erabilgarri izan dezagun
Lagundu egiguzu gure bidean aurrera egiten zugandik datorren sentipena soilik arnastuz
Gure Nia, zurearekin aurki bedi, errege-erregina bezela ibil gaitezen gainontzeko izaki guztiekin
Zure nahia eta gurea, bat izan bitez, Argi guztian eta forma guztietan,
norbanako guztietan, talde guztietan bezala
Sentiarazi egiguzu Lurraren arima gugan, horrela,  guk orogan dagoen Jakinduria senti dezagun
Ez utzi munduko azalkeria eta itxurak engainatu gaitzaten, eta libra gaitzazu gure hazkuntza mozten duten horietatik
Ez ahazten utzi zu zarela etengabe berritzen zarena eta guztia edertzen duena
Zure maitasuna gure ekintzak hazten direnetan bakarrik egon bedi
AMEN

Polita, zatarra, ados edo desados egonda ere, desberdiña oso.